سهم امام به طرزی كه الآن جاری و معمول است محاسنی دارد و معایبی. حسنش از این جهت است كه پشتوانه اش فقط ایمان و عقیده ی مردم است. مجتهدین شیعه بودجه ی خود را از دولت دریافت نمی كنند و عزل و نصبشان به دست مقامات دولتی نیست. روی همین جهت همواره استقلالشان در برابر دولتها محفوظ است؛ قدرتی در برابر قدرت دولتها به شمار می روند و احیاناً در مواردی، سخت مزاحم دولتها بوده اند. همین بودجه ی مستقل و اتكاء به عقیده ی مردم است كه سبب شده در مواقع زیادی با انحراف دولتها معارضه كنند و آنها را از پای درآورند. ولی از طرف دیگر نقطه ی ضعف روحانیت شیعه نیز همین است. روحانیین شیعه اجبار و الزامی ندارند كه از دولتها اطاعت كنند اما ناگزیرند سلیقه و عقیده ی عوام را رعایت كنند و حسن ظنّ آنها را حفظ نمایند. غالب مفاسدی كه در روحانیت شیعه هست از همین جاست.