اقبال شناسی، صفحه ی 80:
هر جامعه ای نیازمند مركزی است كه فروغ كلیه ی فعالیتهای فرهنگی و
اجتماعی آن باید از آنجا ساطع گردد.
این فعالیتها برای جامعه خونی را كه مایه ی حیات است تهیه می كنند و مركز
به منزله ی قلب است و وظیفه ی قلب را انجام می دهد، به این معنی كه خون را
تصفیه می كند و خون تازه را حتی به جوارح دور می رساند. مادامی كه
چنین مركزی وجود داشته باشد و این خون حیات بخش را تهیه كند، تمام
بدن بدون وقفه و معطلی وظیفه اش را انجام خواهد داد. برای مسلمین، این
مركز «مكه» است و سایر مراكز فرعی از این نقطه نیرو می گیرند. در نتیجه ی
بسط و توسعه و گسترش همین نظریه یعنی توجه به یك مركز رسمی بود كه
مفهوم فلسفی تكوین پاكستان موجب تأسیس آن گردید و با توجه به همین
معنی است كه طی منظومه ای می گوید: زمانه كهنه بتان را هزار بار آراست
من از حرم نگذشتم كه پخته بنیاد است
و نیز در سرود خود (ترجمه ی عربی) می گوید:
بُنِیَتْ فِی الْاَرْضِ مَعابِدُها
وَ الْبَیْتُ الْاَوَّلُ كَعْبَتُنا
هُوَ اَوَّلُ بَیْتٍ نَحْفَظُهُ
بِحَیاةِ الرّوحِ وَ یَحْفَظُنا
مجموعه آثار شهید مطهری . ج25، ص: 127
مجموعه آثار شهید مطهری . ج25، ص: 128
مجموعه آثار شهید مطهری . ج25، ص: 129