در مسئله ی آزادی كه در این دو سه هفته موضوع بحث ما بود و امشب هم به مناسبت عید سعید مبعث من این بحث را به عنوان «نهضت آزادی بخش اسلام» عنوان كردم باید كاملاً توجه داشت كه آزادی و حریت را شعار قرار دادن كارِ آسانی است. امروز آزادی شعار تمام طبقات و افراد شده و اینقدر شعار قرار گرفته است كه ارزش این كلمه بكلی از میان رفته است. شعار دادن به نام آزادی كار آسانی است اما آیا با شعارِ تنها آزادی برای بشر پیدا می شود؟ به صرف اینكه ما برای آزادی شعار بدهیم بگوییم زنده باد آزادی، مرگ بر ضد آزادی، آیا با این زنده باد و مرده باد، آزادی به معنی واقعی پیدا می شود؟ نه تنها با شعار، آیا با هر تعلیم و تربیتی می شود آزادی را برای بشر تأمین كرد؟ اعلامیه ی جهانی حقوق بشر این جور خیال می كند، می گوید سرمنشأ تمام فسادها، خونریزیها، فسادها، ظلمها و استبدادها این است كه افراد بشر به آزادی یكدیگر احترام نمی گزارند. می گوییم بسیار خوب، حال چكار بكنیم كه افراد بشر به آزادی یكدیگر احترام بگزارند؟ یك فرمول خیلی ساده ای پیشنهاد می كند، می گوید از اول به 52افراد بشر این جور تعلیم و [آنها را این گونه ] تربیت كنید، مرتب بگویید به آزادی یكدیگر احترام بگزارید، دیگر بعد به آزادی همدیگر احترام می گزارند. مگر چنین چیزی ممكن است؟ !