هر دولتی و مقامی سخنگویی دارد. می گویند امروز سخنگوی دولت چنین و چنان گفت، یا سخنگوی كاخ سفید این طور گفت. دین اسلام هم باید سخنگو داشته باشد.

سخنگوی دین، خطبا و اهل منبرند. امام رضا فرمود: وَ یُخْبِرُهُمْ بِما یَرِدُ عَلَیْهِمْ مِنَ الْآفاقِ مِنَ الْاَحْوالِ الَّتی فیهَا الْمَضَرَّةُ وَ الْمَنْفَعَةُ آنچه در نقاط دوردست، آنچه در زیر پرده می گذرد به مردم بگویند. كلام امام رضا جدی است. ما باید بدانیم ماتریالیسم چه فعالیتها دارد، صهیونیزم چه فعالیتها دارد. اطلاع و آگاهی از اینها و گفتن و بازگو كردن اینها واجب است. كرسی حسین بن علی علیه السلام اگر این طور باشد می تواند حافظ اسلام باشد.

فلسفه ی عزاداری حسین بن علی اینهاست، و الّا چه فایده ای به حال حسین بن علی كه برایش گریه بكنیم؟ او چه احتیاجی دارد به گریه ی ما و شما؟ حسین بن علی می خواهد نام او، مكتب او زنده باشد، در مكتب او با هر باطلی بجنگیم، با كمونیزم بجنگیم؛ با ظلم، با بی عدالتی، با فساد، با فحشا، با قمار، با مُسكِرات مبارزه كنیم.

اَشْهَدُ اَنَّكَ قَدْ اَقَمْتَ الصَّلوةَ وَ آتَیْتَ الزَّكوةَ وَ اَمَرْتَ بِالْمَعْروفِ وَ نَهَیْتَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ جاهَدْتَ فِی اللّهِ حَقَّ جِهادِهِ. باز هم مگر ذكر تو و نام تو و یاد تو ما را به حركت درآورد.

یا لَیْتَنا كُنّا مَعَكُمْ فَنَفوزَ مَعَكُمْ. آرزوی شركت در حادثه ای كه از آن هزار و سیصد و بیست سال گذشته معنی ندارد. اینها برای این است كه ما همیشه به خودمان تلقین كنیم و حسین بن علی را به صورت یك مكتب زنده حفظ كنیم. اگر شخص حسین بن علی مُرد، مكتب او زنده است. در مكتب حسین و در زیر لوای حسین مبارزه كنیم، در سایه ی حسین در راه حق قدم برداریم.