می دانیم كه در باب عدل گاهی چنین تعبیر می شود كه رعایت
كامل قانون، و ظلم یعنی نقض قانون و حال آنكه خود قانون ممكن
است ظالمانه باشد و رعایتش ظلم و نقضش عدل باشد.
كلمه ی «عدل» در عربی اشارتی به مبنای این حقیقت دارد كه
همان رعایت استحقاقها به طور متساوی است ولی كلمه ی «داد» در
فارسی هر چند امروز مرادف كلمه ی عدل است ولی در اصل به معنی
قانون است.
در كتاب ایران از نظر خاورشناسان صفحه ی 139، نقل از فصل نهم
كتاب تاریخ خاور زمین تألیف. . . می گوید:
كلمه ی خاص جدید آن دوره
[1]برای مفهوم قانون در فارسی
باستان، دات (داد) بود كه معمولی گردید.
این یك مزیتی است برای زبان عربی بر فارسی.
[1] مقصود دوره ی داریوش است.