آن را كه چارگوشه ی عزلت میسر است
گو پنج نوبه زن كه شه هفت كشور است
بگذر ز طبع و چرخ كه بستانسرای انس
برتر ز طاق و طارم این هفت منظر است
گر بوی كام هست نه زین هفت مدخل است
ور عقد انس هست نه زین چار گوهر است
جلد ششم . ج6، ص: 435
در شطّ حادثات برون آی از لباس
كاوّل برهنگی است كه شرط شناور است
خلقان به رنگریز طبیعت مده از آنك
هر دست رنگ او ز نخستین سیه تر است
(ریحانة الادب- اثیرالدین اخسیكتی)
در الكنی و الالقاب، محدث قمی این رباعی را از شهید اول نقل
می كند:
غنینا بنا عن كل من لایریدنا
و ان كثرت اوصافه و نعوته
و من صدّ عنا حسبه الصد و القلا
و من فاتنا یكفیه انّا نفوته
در [وفیات الاعیان ] ابن خلّكان، جلد اول، نمره. . . حكایت لطیفی
از داود بن علی ظاهری نقل می كند. ایضاً ابن خلكان، مجلد 2، نمره ی
542، محمد بن جریر طبری این اشعار را از او نقل می كند:
اذا اعسرت لم یعلم شفیقی
واستغنی فیستغنی صدیقی
حیائی حافظ لی ماء وجهی
و رفقی فی مطالبتی رفیقی
ولو انی سمحت ببذل وجهی
لكنت الی الغنی سهل الطریق
[1]
[1] مطالب این ورقه به ورقه های فلسفه ی زهد منتقل شد.