در شماره ی 28 اسفند 41 روزنامه ی خراسان این قطعه شعر را تحت
عنوان «وقت و كار» از محمد هاشم میرزا افسر درج كرده است:
حیف وقت گرانبهاست كه مرد
نكند كار و سهل انگارد
هركسی هرچه خواست خواهد یافت
تن خودگر به كار بسپارد
جلد ششم . ج6، ص: 447
بیش از آن هم توان به دست آورد
گر در آن كار پای بفشارد
دیگران را از آنچه داشت دهد
گیرد از آنچه دیگری دارد
مرد باید چو ابر برگیرد
وانگه از بهر دیگری بارد
آن كه اوقات را ز دست دهد
هیچ گه تن به كار نگمارد
هرچه زحمتكشان به دست آرند
رایگان مال خویش پندارد
پوشد آن را كه دیگری بافد
خورد آن را كه دیگری دارد