اگر ما اسم فردی را كه در طول تاریخ از او جز دشمنی و كینه نسبت به اسلام چیز دیگری سراغ نداریم و هیچ فضیلتی در او نمی بینیم جز اینكه با مسلمین می جنگیده، روی بچه مان بگذاریم، مثلاً اسم او را بابك بگذاریم، بچه مان فردا بزرگ می شود، با خود می گوید اسم دوستانم را حسن، حسین، عباس، علی و مرتضی گذاشته اند، اسم من هم بابك است؛ من هم بروم سراغ هم اسم خودم ببینم او كیست. وقتی می رود سراغ او، می بیند در زندگی آن آدم از نظر انسانی چیزی نیست و جز جنایت و مبارزه با اسلام چیز دیگری وجود ندارد. به دروغ از او تعریف می كنند، می گویند بابك با اعراب می جنگید. كجا بابك با اعراب می جنگید؟ ! بابك با ایرانیها می جنگید نه با اعراب. بابك را ایرانیها كشتند و دویست و پنجاه هزار كشته دادند. عرب كه اصلاً یك نژاد كوچكی بود و افراد زیادی نداشت. سردارشان یك ایرانی به نام افشین بود كه با بابك می جنگید، نفراتش هم همه ایرانی بودند.

تاریخ را شما بخوانید! می بینید شعارها ایرانی است، اسمها همه ایرانی است.

ایرانیهایی كه با بابك می جنگیدند گرزی داشتند اسمش را گذاشته بودند كافركوب.

بابك با اسلام و مسلمین می جنگید، با عرب نمی جنگید، عربی در كار نبود. معتصَم خلیفه بود ولی او كه با معتصم [نمی جنگید. ] اگر ایرانیهای مسلمان بابك را یك عنصر ضد اسلامی تشخیص نمی دادند كه با او به نفع معتصم نمی جنگیدند. ایرانیها از معتصم نهایت تنفر را داشتند ولی حاضر نبودند به قیمت جنگیدن با معتصم ها بیایند بابك ها را تأیید كنند. می دیدند اگر امر دائر بشود میان بابك و معتصم، باز معتصم از بابك بهتر است. بچه ای بزرگ می شود در حالی كه می بیند اسمش بابك است. طبعاً در او یك احساس علاقه ای نسبت به هم اسمش پیدا می شود و بسا هست كه بعد، همین اسم گذاری این بچه را منحرف كند. یا می بیند اسمش اسم یك گبر آتش پرستی است كه در چهارهزار سال پیش وجود داشته است. شوخی بردار نیست. اسلام است. ما باید شعارهای اسلامی را حفظ كنیم. اگر اسلام را می خواهیم باید شعارهایش را هم حفظ كنیم، اگر نمی خواهیم حساب دیگری است. من با كسانی دارم حرف می زنم كه مسلمانند و از روی غفلت چنین كارهایی را می كنند. می خواهم از غفلتشان خارج بشوند. حال اگر كسی مسلمان نیست و با اسلام ضدیتی دارد ما با آنها منطق و سخن دیگری داریم.