گاهی بعضی روزنامه هایمان یك زمزمه هایی می كنند. یكی از شعارهای ما كه مربوط به یكی از اصول سیاسی اسلام یعنی اصل استقلال خواهی اسلام است [مبدأ تاریخ هجری است. ] یكی از اصول اسلام این است كه هیچ وقت نمی خواهد یك مسلمان جیره خوار یك غیرمسلمان باشد و یا جامعه ی اسلامی دستش به طرف یك جامعه ی دیگر دراز باشد و به همین دلیل مقلد جامعه ی دیگر باشد. اسلام روی این مسئله حساسیتی دارد. ما یك مبدأ تاریخ داریم و آن مبدأ تاریخ هجری است. هر ملتی مبدأ تاریخی دارد. مبدأ تاریخ ما مسلمانها هجری است، از هجرت پیغمبر اكرم است. استعمار خیلی كوشش كرد كه مبدأ تاریخ هجری را از ما بگیرد و به جایش مبدأ تاریخ دیگری كه همان مبدأ تاریخ میلادی است بگذارد. بگذریم از اینكه اصلاً مبدأ تاریخ میلادی یك مبدأ مجعول و جزء مجعولات است. اینكه مثلاً می گویند الآن سال 1972 از میلاد مسیح است اساساً دروغ است، یكی از دروغهایی است كه بعدها جعل كردند. محققین معتقدند كه عیسای مسیح یا دویست سیصد سال قبل از این تاریخ میلادی است یا دویست سیصد سال بعد از آن. یك امر مجعولی است.

ولی فعلاً فرنگیها این را پذیرفته اند. تازه حداكثر دلالت می كند بر تولد یك پیغمبر.

ولی تاریخ هجری یك تاریخ صد درصد دقیق است. در میان تاریخهای بیش از هزارسال پیش، شما هیچ تاریخی را نمی توانید پیدا كنید كه به اندازه ی تاریخ هجری دقیق باشد كه حتی روزش هم مشخص باشد. مسلمین در زمان خلیفه ی دوم به فكر افتادند و یك شورا تشكیل دادند كه برای خودشان یك تاریخ مستقلی ابتكار كنند چون می دانستند اسلام از دنباله روی بدش می آید. هركسی نظری داد. بعضی گفتند ما وفات پیغمبر اكرم را مبدأ تاریخ قرار بدهیم. دیگران رد كردند، گفتند وفات پیغمبر اكرم یك حادثه ی تأثرآور و تأسف آوری است، چرا مبدأ تاریخ ما حادثه ی تأسف آور باشد؟ بعضی گفتند مبدأ تاریخ را بعثت قرار بدهیم. این هم رد شد به این دلیل كه گفتند درست است كه بعثت ظهور اسلام است، اما خود ما همه آن وقت كافر بودیم و این از برای خود ما یك خاطره ی خوشی ندارد. ولادت پیغمبر چطور؟ گفتند زمان ولادت پیغمبر كه هنوز اسلامی نبوده است. در این میان یك پیشنهاد بود كه مورد قبول واقع شد و آن پیشنهاد را شخص علی علیه السلام داد، فرمود مبدأ تاریخ ما باید هجرت باشد. به نظر می رسید كه هجرت مسئله ی مهمی نیست. یك مسافرت از مكه به مدینه آمدن كه مهم نیست. ولی گفتند مهم است چون در هجرت بود كه ما مستقل شدیم. تا در مكه بودیم تحت نفوذ كفار قریش بودیم، در تقیه و در خفا زندگی می كردیم، یك واحد مستقل نبودیم، از خودمان حكومت نداشتیم، استقلال نداشتیم، آزاد نبودیم و آزادی از خودمان نداشتیم؛ ولی در هجرت، تاریخ ما ورق خورد، آمدیم مدینه، مستقل شدیم، حكومت مستقل تشكیل دادیم، آزادی داشتیم، عبادت خودمان را علنی می كردیم؛ بنابراین هجرت كه آغاز استقلال ماست باید آغاز تاریخ ما باشد برای اینكه وقتی كه تاریخ مستقل می خواهیم انتخاب كنیم باید مبدأ تاریخ ما مبدأ استقلال ما باشد. ما این تاریخ را باید حفظ كنیم. هرچند وقت یك بار در روزنامه می نویسند این اسباب زحمت است كه ما جمعه را تعطیل كنیم. مردم دنیا همه یكشنبه تعطیل می كنند، ما هم روز یكشنبه تعطیل كنیم. اگر بناست یك روز تعطیل بشود چرا روز جمعه نباشد؟ چرا اصلاً ما پیروی بكنیم؟ و اگر بناست روز دیگری را تعطیل كنیم، اگر مثلاً روز سه شنبه را تعطیل كنیم باز از یكشنبه بهتر است چون یكشنبه یعنی دنباله روی كردن. یا می نویسند مبدأ تاریخ ما خوب نیست، ما هم تاریخ میلادی را مبدأ قرار بدهیم، همین كاری كه در بسیاری از كشورهای اسلامی متأسفانه كردند.

این اثر استعمار هنوز در كشورهای عربی وجود دارد و این از افتخارات ما ایرانیان است كه ما تسلیم این قضیه نشدیم الحمدللّه، و بعد از این هم هرگز نخواهیم شد و آن اینكه ما تاریخمان تاریخ هجری است، ما هرگز تاریخ هجری خودمان را نمی دهیم. اینها برخی شعارهایی است كه ما وظیفه داریم زنده نگه داریم. چرا ائمه ی اطهار این همه تأكید و اصرار كردند كه عزاداری حسین بن علی علیه السلام برای همیشه زنده بماند؟ هرسال كه محرم می رسید خود ائمه ی اطهار اعلام عزا می كردند، وضعشان تغییر می كرد و به شیعیانشان هم دستور می دادند كه برای همیشه چنین كاری بكنند، چرا؟ این عزاداری، شخصی نیست، مسئله ی دیگری است؛ زنده نگه داشتن قیام حسین بن علی است. قیام حسین بن علی قیام امر به معروف و نهی از منكر بود، قیام برای عدل اسلامی بود. امر به معروف و نهی از منكر خودش یك اصل اسلامی است، عدالت یك اصل اسلامی است، امامت كه حافظ و نگهبان اصول اسلامی است خودش یك اصل دیگر اسلامی است. اصل عدالت، اصل امر به معروف و نهی از منكر به وسیله ی یك امام مفترض الطاعه ی وقت احیا شده است، ما كه این جریان و نهضت را برای همیشه زنده نگه می داریم بزرگترین شعار امامت را حفظ كرده ایم، بزرگترین شعار امر به معروف و نهی از منكر را حفظ كرده ایم، بزرگترین شعار طرفداری از عدالت و مبارزه با ظلم را حفظ و نگهداری كرده ایم.

وقتی ما به صحنه ی عاشورا و به صفحه ی روز عاشورا نگاهی می كنیم، در آنجا چه می بینیم؟ تجلی اسلام و تجلی معنویت اسلام را می بینیم.