اما كفار، بگذار خودشان با خودشان ولایت و پیوند داشته باشند. شما نباید در ولاء
كفار داخل بشوید، نباید عضو پیكر آنها باشید. شما یك واحد مستقل هستید. به
قدری قرآن روی این مسئله كه مسلمین باید یك واحد مستقل و یك پیكر باشند
اصرار و تأكید می كند كه در كمتر موضوعی اینقدر تأكید كرده است. و در همین جا
تعبیری دارد:
اِلّا تَفْعَلوهُ تَكُنْ فِتْنَةٌ فِی الْاَرْضِ وَ فَسادٌ كَبیرٌ ای مسلمانان! اگر اینكه من
می گویم به كار نبندید فتنه و فساد بزرگی در زمین رخ خواهد داد یعنی دیگر اسلامی
باقی نمی ماند. حالا من این آیات را تدریجاً معنی می كنم و ضمناً قدری توضیح
می دهم.
در ابتدا همان دو دسته ی اول یعنی مهاجرین اولین و انصار را یاد می كند،
می فرماید:
اِنَّ الَّذینَ امَنوا همانا آنان كه ایمان آوردند (دیگر اسم نمی برد كه ایمان به
خصوصِ خدا یا پیغمبر؛ یعنی ایمان به آنچه اسلام گفته است: ایمان به خداوند،
ایمان به پیغمبر، ایمان به قیامت و روز جزا و ایمان به امور غیبی و وحی و ملائكه؛
آنان كه به همه ی اینها ایمان آوردند)
وَ هاجَروا و به دنبال ایمان و عقیده شان راه افتادند
و هجرت كردند، از مكه خارج شدند به خاطر ایمان و عقیده.
مجموعه آثار شهید مطهری . ج26، ص: 335