اعوذ باللّه من الشیطان الرجیم
اَللّهُ نُورُ اَلسَّماواتِ وَ اَلْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ كَمِشْكاةٍ فِیها مِصْباحٌ اَلْمِصْباحُ فِی
زُجاجَةٍ اَلزُّجاجَةُ كَأَنَّها كَوْكَبٌ دُرِّیٌّ یُوقَدُ مِنْ شَجَرَةٍ مُبارَكَةٍ زَیْتُونَةٍ لا شَرْقِیَّةٍ
وَ لا غَرْبِیَّةٍ یَكادُ زَیْتُها یُضِی ءُ وَ لَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نارٌ نُورٌ عَلی نُورٍ یَهْدِی اَللّهُ لِنُورِهِ
مَنْ یَشاءُ وَ یَضْرِبُ اَللّهُ اَلْأَمْثالَ لِلنّاسِ وَ اَللّهُ بِكُلِّ شَیْ ءٍ عَلِیمٌ [1]
سوره ی مباركه ی نور را به دلیل همین آیه «سوره ی نور» می گویند؛ چون آیه ی نور در این
سوره آمده است اسم آن «سوره ی نور» شده است. این آیه ی كریمه از نظر تفسیر، یكی از
آیات مشكله ی قرآن مجید است و مخصوصاً قرآن كریم در آخر همین آیه جمله ای
ذكر می كند كه نشان می دهد این آیه بسیار بسیار قابل تدبّر و تأمل است و هركسی به
اندازه ی ظرفیت خود چیزی از این آیه ی كریمه می فهمد، چون در آخر آیه بعد از ذكر
مثَل می فرماید:
وَ یَضْرِبُ اللّهُ الْاَمْثالَ لِلنّاسِ خدا مثلها را برای مردم ذكر می كند. در
بعضی آیات دیگر می فرماید: «خدا مثلها را برای مردم ذكر می كند ولی به عمق این
مجموعه آثار شهید مطهری . ج26، ص: 458
مثلها نمی رسند مگر عالمان. » این نشان می دهد كه مثلهای قرآن عمقهایی دارد كه
هركس نمی تواند ادعا كند كه من به عمق آنها رسیده ام. حال ما به كمك آنچه
مفسرین بزرگ گفته اند و در روایات آمده است، یك سلسله مطالبی درباره ی این آیه
عرض می كنیم.