دین یك رسالتی دارد كه این رسالت از غیر دین ساخته نیست؛ یعنی از عقل و علم
و فكر بشر این رسالت ساخته نیست و اگر در حدود علم و عقل بشر می بود به همان
عقل و علم بشر واگذار می شد و دیگر، پیغمبران مبعوث نمی شدند. اسلام برای عقل
بشر فوق العاده ارزش قائل است، برای تفكر فوق العاده ارزش قائل است، برای علم
و مطالعه و آزمایش و مشاهده ی موجودات و- به تعبیر خود قرآن- برای سیر در آیات
آفاق و انفسْ فوق العاده ارزش قائل است، ولی اینچنین نیست كه عقل و فكر و
استدلال و علم و مشاهده و آزمایش، هر اندازه ترقی كند، بتواند آن نشانه هایی را كه
دین از انسان یا از جهان داده است ارائه كند. این دیگر فقط رسالت دین است، و آن
مقدار كه شما می بینید علم و عقل بشر حقایقی را كه دین بیان كرده است تأیید
می كند (به قول ویلیام جیمز) بعد از راهنمایی دین بوده، یعنی بعد از آن بوده كه دین
حقایقی را ارائه داده، علم دومرتبه رفته است ببیند قضیه از چه قرار است و
نشانه هایی هم بر صدق و تأییدش پیدا كرده است.