شبهای احیاء دارد نزدیك می شود. چه تعبیر عجیبی دارد پیغمبر اكرم برای ماه
مبارك رمضان؛ می فرماید:
دُعیتُمْ فیهِ اِلی ضِیافَةِ اللّهِ [1] شما در این ماه به مهمانی خدا
خوانده شده اید؛ در این ماه، خدا میزبان است و شما میهمان. پس به این مقیاس
بفهمید چقدر درهای رحمت الهی در این ماه باز است! می دانید در رابطه ی میزبان و
میهمان، این میزبان است كه شأن مهمان را گرامی می دارد. هر كسی وقتی مهمان یك
آدم كریم شد، به دلیل این كه مهمان است، میزبانْ او را گرامی می دارد. فقط كوشش
كنید كه لااقل بتوانید به صورت یك مهمان بر سر سفره ی این میزبان وارد بشوید.
اوج معنویت ماه مبارك رمضان، شبهای قدر است كه نزدیك است. ما باید در
طول این بیست روز لااقل كاری كرده باشیم كه در این ایام و لیالی قدر (نوزدهم،
بیست و یكم و بیست و سوم) [بتوانیم به صورت یك میهمان بر سرسفره ی این میزبان
وارد شویم. ] این روزه گرفتن ها، این- به خیال خودمان- زنجیر بر نفس امّاره
زدن ها، با طبیعت مبارزه كردن ها، روحانیت را غلبه دادن بر طبیعت، ذكر زیاد كردن
خدا، دعای زیاد خواندن، تلاوت قرآن زیاد كردن، در یاد خدا زیاد بودن، اینها همه
آمادگی است برای این كه در این شبهای احیاء بتوانیم مانند یك میهمان بر سر سفره ی
رحمت خالق خودمان وارد بشویم [و در این ضیافت ] شركت كنیم؛ توبه كنیم، انابه
كنیم، استغفار كنیم، از خدای متعال رحمت بخواهیم؛ سعادت بخواهیم برای
خودمان، برای برادران مؤمن خودمان، برای جامعه ی اسلامی خودمان، اصلاح نفس
خودمان را بخواهیم. عبادت اصلاً برای نورانیت است. ما عبادت می كنیم برای این
كه به وسیله ی عبادت و به یاد خدا بودن و غیر خدا را فراموش كردن، از این ظلمتها و
كدورتها و تیرگیها بیرون بیاییم و قلب ما به نور الهی منوّر شود.
از ذات مقدس خدای متعال مسئلت می كنیم كه به همه ی ما توفیق عبادت
واقعی عنایت بفرماید.
خدایا! جان ما و دل ما و قلب ما را بینا و شنوا و گویا قرار بده. خدایا! دلهای
ما را به نور قرآن منوّر بفرما، توفیق توبه و اخلاص به همه ی ما كرامت كن، خیر
دنیا و آخرت به همه عنایت بفرما، اموات ما غریق رحمت خودت بفرما.
مجموعه آثار شهید مطهری . ج26، ص: 532
12