نظریه ای پیدا شد در باب زیست شناسی به نام نظریه ی «تسلسل انواع» یا «تبدّل انواع» . الآن ما انواعی از حیوانات داریم: خود انسان یك نوع بالخصوص است، اسب نوع دیگری است، الاغ نوع دیگر، گاو نوع دیگر، شتر نوع دیگر، انواعی مرغها داریم، انواعی ماهیها داریم، انواعی سِباع و درندگان داریم؛ اجداد نهایی اینها چیست؟ آیا اجداد نهایی هركدام از اینها جداست؟ جدّ نهایی شیرها در اصل یك شیر بوده و جدّ نهایی گاوها در اصل یك گاو بوده و طبعاً جدّ نهایی انسانها یك انسان؟ و آن جدّ نهایی، دیگر به هیچ جانداری نَسَب نمی برد؟ یا نه، این همه انواع با این همه اختلافاتی كه امروز می بینیم، در واقع یك فامیل و قبیله ی بزرگ اند؟ انسانها و اسبها و شترها و گاوها و میمونها و انواع مرغها و انواع ماهیها و انواع مارها و حشرات، همه، خانواده های مختلف یك فامیل اند و همه به یك جدّ اصلی می رسند.

حال آن جدّ اصلی چه بوده، به چه شكل بوده، در چه وضعی بوده، البته فرضیه هایی در این مورد هست.

یك عده كه بیشتر تمایلشان این است كه قرآن را بر آنچه كه از علوم یا غیر علوم گرفته اند تطبیق كنند، گفته اند این آیه آن مطلب را می گوید كه همه ی جاندارها از یك آبی آفریده شده اند؛ مقصود این است كه اول از یك موجود تك سلولی [به وجود آمده اند] كه آن موجود تك سلولی، مثلاً در كنار مردابها برای اولین بار به وجود آمده است. پس نسب تمام جاندارها به یك حیوان تك سلولی می رسد و نسب او هم به آب می رسد، ولی تدریجاً تكامل پیدا كرده است: خزندگان و روندگان (چهارپا و دوپا) پدید آمده اند و قرآن درباره ی باقی انواع نیز فرموده كه «یَخْلُقُ اَللّهُ ما یَشاءُ» خدا هرچه بخواهد خودش خلق می كند.