رَحْمَةً مِنْ رَبِّكَ » چرا ما همیشه مرسِل هستیم، همیشه رسول فرستاده ایم و كار ما
این بوده؟ رحمتی است از پروردگار؛ یعنی خدای رحمان و رحیم چنین نیست كه
مدتی دست از رحمانیتش بردارد یا دست از رحیمیتش بردارد. «
اِنَّهُ هُوَ السَّمیعُ
الْعَلیمُ» او شنوا و داناست. وقتی كه می گوید «خدا شنواست» مقصود این است كه
نیازهای افراد یا اشیاء را [می شنود. ] معمولاً این طور است كه نیاز با زبان بیان
می شود و با گوش باید نیاز را شنید. حالا ممكن است احیاناً این نیاز به زبان نیاید،
ولی به اعتبار اینكه یك امری است كه قابل شنیدن است، باز شنیدنی تلقی می شود.
مجموعه آثار شهید مطهری . ج26، ص: 631
خدا سمیع است، كأنّه ندای همه ی موجودات را كه به نیاز بلند كرده اند و می گویند ما به
چنین چیزی نیازمند هستیم، می شنود، یعنی انسان به پیغمبر نیاز دارد و با لسان
تكوین همیشه فریاد او بلند است كه خدایا ما راهنما می خواهیم، و خدا این نیاز را
می شنود و بنابراین آن را برمی آورد. و علیم است، و داناست و می داند. باز
«می داند» راجع به اموری است كه شنیدنی نیست، فقط دانستنی است نه شنیدنی.
مثلاً می داند كه این نیاز را چگونه باید برآورْد، می داند كه چه كسی را به رسالت
مبعوث كند (
اَللّهُ اَعْلَمُ حَیْثُ یَجْعَلُ رِسالَتَه) [1]. آنچه از ناحیه ی آنهاست [این است كه ] نیاز
آنها را می شنود و آنچه از ناحیه ی خود باید بكند [این است كه ] می داند كه چه بكند.