اعوذ باللّه من الشّیطان الرجیم
وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا نُوحاً وَ إِبْراهِیمَ وَ جَعَلْنا فِی ذُرِّیَّتِهِمَا اَلنُّبُوَّةَ وَ اَلْكِتابَ فَمِنْهُمْ مُهْتَدٍ
وَ كَثِیرٌ مِنْهُمْ فاسِقُونَ. `ثُمَّ قَفَّیْنا عَلی آثارِهِمْ بِرُسُلِنا وَ قَفَّیْنا بِعِیسَی اِبْنِ مَرْیَمَ وَ
آتَیْناهُ اَلْإِنْجِیلَ وَ جَعَلْنا فِی قُلُوبِ اَلَّذِینَ اِتَّبَعُوهُ رَأْفَةً وَ رَحْمَةً وَ رَهْبانِیَّةً
اِبْتَدَعُوها ما كَتَبْناها عَلَیْهِمْ إِلاَّ اِبْتِغاءَ رِضْوانِ اَللّهِ فَما رَعَوْها حَقَّ رِعایَتِها
فَآتَیْنَا اَلَّذِینَ آمَنُوا مِنْهُمْ أَجْرَهُمْ وَ كَثِیرٌ مِنْهُمْ فاسِقُونَ [1].
در جلسه ی گذشته آیه ی قبل از این آیاتی كه تلاوت كردم تلاوت و تفسیر شد
[2] و
همچنان كه عرض كردیم در آن آیه فلسفه نبوت و ارسال رسل و انزال كتب بیان شد.
عرض كردیم كه این مسأله از قدیم الایام مطرح بوده است كه فلسفه ی ارسال رسل و
انزال كتب چیست؟ چرا خدای متعال پیغمبران را می فرستد؟ معلوم است، جواب
مجموعه آثار شهید مطهری . ج26، ص: 120
ابتدائی كه داده می شود این است كه خدا پیغمبران را برای هدایت و راهنمایی مردم
و برای خوب شدن و اصلاح مردم می فرستد.
[2]
. [نوار جلسه ی مذكور موجود نیست. ]