وَ یَغْفِرْ لَكُمْ *» . گفته ایم كه مفهوم اصلی «غفران» پوشش یا به یك اعتبار «جبران»
است. اصل مغفرت، اصلی است كه شامل حال همه افراد انسان باید بشود؛ یعنی
كسریها و نقصهایی كه در وجود شما هست و بوده است خدای متعال روی آنها را
می پوشاند، مثل شئ شكسته ای كه از نو آن را ترمیم كنند و مثل دیواری كه یك
خرابی پیدا كرده، بعد یك استاد بنّا می آید جایش را پرمی كند و رویش را
می پوشاند به گونه ای كه مانند اول می شود. «
وَ یَغْفِرْ لَكُمْ *» كه خلاصه اش این است:
شما را مانند اول سالم و پاك می گردانیم. «
وَ اَللّهُ غَفُورٌ*» ذات مقدس پروردگار
آمرزنده است، غفور است، پوشاننده است «
رَحِیمٌ *» مهربان است.
«
لِئَلاّ یَعْلَمَ أَهْلُ اَلْكِتابِ أَلاّ یَقْدِرُونَ عَلی شَیْ ءٍ مِنْ فَضْلِ اَللّهِ » . این مطلبی كه ما در این
آیه خواندیم- گفتیم- مطلبی است كه از آیات دیگر قرآن مجید هم استنباط می شود
ولی خصوص این آیه گویا شأن نزول خاصی دارد كه آیه ی بعد روشن می كند و آن این
است كه قرآن مطلبی دارد در باره ی اهل كتاب، یهودیها و مسیحیهایی كه در آن زمان
بودند كه آنها اگر به خاتم انبیاء ایمان بیاورند دارای دو اجر خواهند بود. قهری هم
هست، باید هم دارای دو اجر باشند، برای اینكه آنها در ابتدا و در آن وقت وظیفه و
تكلیفشان همین بوده، مثلاً به حضرت مسیح ایمان آوردند، چون ایمانشان ایمان
صحیح بوده اجری داشتند، بعد كه پیغمبر اكرم ظهور می فرماید و به ایشان ایمان
می آورند این ایمان دومشان برای آنها اجر ثانوی ایجاد می كند. در آیه ای دارد كه به
اهل كتاب بگو كه اگر ایمان بیاورند [دو اجر خواهند داشت. ] این سؤال برایشان بود
كه آیا برای ما مزید اجری هست؟ قرآن فرمود: «
أُولئِكَ یُؤْتَوْنَ أَجْرَهُمْ مَرَّتَیْنِ» [1] البته
اینچنین است. این [موضوع ] بعد مسأله ای به وجود آورده بود. آن اهل كتابی كه
مسلمان می شدند به مسلمین می گفتند ما بر شما برتری داریم برای اینكه ما مثل
مجموعه آثار شهید مطهری . ج26، ص: 138
كسی هستیم كه دو بار متولد شده باشد، دوبار تشریف ایمان پیدا كرده ایم: یك بار
ایمان به پیغمبر خودمان، بار دیگر به پیغمبر اسلام، ولی شما چون مشرك بوده اید و
ایمان آورده اید، یك بار وارد حوزه ی ایمان شده اید؛ ما دارای دو اجر هستیم، شما
صاحب یك اجر. این برای مسلمین سؤالی ایجاد كرده بود كه آیا این فضیلتی است
برای اهل كتاب نسبت به مسلمین اصلی یا نه؟