در یك آیه ی دیگر در سوره ی آل عمران می فرماید: «
لا تَتَّخِذُوا بِطانَةً مِنْ دُونِكُمْ» [1]. آنجا
تعبیر دیگری است. «بطانه» یعنی آستر. لباسی كه انسان می پوشد یك رویه دارد [و
مجموعه آثار شهید مطهری . ج26، ص: 209
یك آستر. ] شعر نصاب می گوید: «اَلظِّهارَة ابره دان و اَلْبِطانَة آستر» . عرب رویه ی
پارچه ی لباس را «ظهاره» می گوید و آستر را «بطانه» . این تشبیهی است كه قرآن
می كند. می فرماید در جامعه از غیر خود بطانه نگیرید. خیلی تعبیر عجیبی است!
یعنی در جامعه ی مسلمان، غیر مسلمان هم شركت داشته باشد مانعی ندارد ولی یك
وقت هست به صورت ظهاره شركت دارد، پارچه ی رو، یعنی پارچه ی شناخته شده، آن
كه دیده می شود، [و یك وقت به صورت بطانه و آستر؛ ] یعنی تشكیلات جامعه ی
اسلامی یك كارهای علنی دارد، یك كارهای سرّی و مخفی مثل آن كارهایی كه به
سیاست اجتماع مربوط است. غیر مسلمان بخواهد كارهایی در جامعه ی اسلامی
داشته باشد كه روست، مثلاً تجارت یا زراعت داشته باشد، مانعی ندارد؛ اما غیر
مسلمان را در اسرار جامعه ی مسلمان، در كارهای اساسی و پنهانی و نهانی و كارهایی
كه در زیر و باطن اجتماع است [شركت دادن، جایز نیست. ]