از چیزهایی كه مایه ی تأسف است این است كه در كشورهای اسلامی غیر از ایران و
عربستان سعودی و افغانستان- كه گاهی در ایران خودمان هم این زمزمه را بعضی از
نویسندگان می كنند- تاریخ را تغییر داده اند. اینها البته از دوران استعمار، تاریخ
خودشان را به تاریخ مسیحی تبدیل كرده اند. از زمانی كه كشور عثمانی كه یك
دولت نسبتاً مستقل بود متلاشی شد و استعمار انگلستان و فرانسه و برخی
كشورهای دیگر [در دنیای اسلام ] نفوذ كرد، یكی از كارهایی كه كردند این بود كه
تاریخ اسلامی و هجری را تبدیل به تاریخ مسیحی كردند و هنوز هم به همان
صورت است. شما الآن اگر در مصر هم بروید كه عاصمه ی كشورهای عربی اهل تسنّن
مجموعه آثار شهید مطهری . ج26، ص: 296
است ماههایشان ماههای فرنگی و تاریخشان تاریخ مسیحی است. برای آنها اینكه
الآن سال 1354 شمسی و یا 1397 قمری است مفهومی ندارد، آنها فقط سال 1976
را می شناسند كه مبدأ میلاد مسیح است.
البته این، كار بسیار زشتی است. مردم این شعارها را به جهت آثاری كه در
روح آنان می گذارد جزء فرهنگ می شمارند و حق هم دارند. امروزه در دنیا به یك
سلسله مسائل كه از بعضی جهات هیچ فرقی ندارد ولی از این نظر كه عنصری از
فرهنگ آن مردم است و در روحیه ی آن مردم اثر می گذارد و بلكه روحیه ی آنان را
تشكیل می دهد، فوق العاده اهمیت می دهند. اگر گفته شود مثلاً برای تعیین تاریخ
یك نامه یا سند، ما همین قدر می خواهیم بدانیم كه در چه روزی بوده است و
بنابراین باید امری را مبدأ قرار داد، دیگر چه فرق می كند كه مبدأ، میلاد مسیح باشد
یا هجرت پیامبر؟ پاسخ این است كه برای آن كار هیچ فرقی نمی كند اما از جنبه های
دیگری فوق العاده فرق می كند.
شما اگر سراغ همین فرنگیها بروید می بینید برای یك سنّت بسیار بسیار
كوچك، خود را به كشتن می دهند. ببینید همین ایرانیهای خودمان برای اینكه
سنتهای ایرانی و به قول خودشان فرهنگ ایرانی را بخواهند زنده كنند، كوشش
می كنند كارهایی را كه از اولِ اول خرافه ی محض بوده است زنده كنند، چون فكر
می كنند كه ملیت ایرانی را بدون اینها نمی توان نگه داشت. مثلاً تخم مرغ رنگ كردن
در نوروز یك رسم ایرانی است. این كار با اینكه كار چرندی است ولی می گویند
برای اینكه این رسم ایرانی و عمومی كه همه ی مردم به آن خو گرفته اند به صورت یك
مشخِّص روحی ایرانی از غیر ایرانی باقی بماند این رسم تخم مرغ رنگ كردن در
نوروز را نگذارید فراموش شود، آن را زنده نگه دارید. در مورد آتش شب
چهارشنبه ی آخر سال- كه نمونه ای از آتش پرستی های قدیم است كه نه تنها چیز
خوبی نیست بلكه خیلی چیز بدی هم هست- همین را می گویند فقط برای اینكه به
قول اینها فرهنگ را (این فرهنگ، معنایش علم و فلسفه نیست بلكه به معنی سنت
است) باید زنده نگه داشت. ولی همین آقایان وقتی كه پای تاریخ به میان می آید
می گویند حالا چه فرق دارد كه ما مبدأ تاریخ را مبدأ مسیحی بگیریم یا مبدأ
اسلامی؟ !
مجموعه آثار شهید مطهری . ج26، ص: 297