اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
زَعَمَ اَلَّذِینَ كَفَرُوا أَنْ لَنْ یُبْعَثُوا قُلْ بَلی وَ رَبِّی لَتُبْعَثُنَّ ثُمَّ لَتُنَبَّؤُنَّ بِما عَمِلْتُمْ وَ
ذلِكَ عَلَی اَللّهِ یَسِیرٌ. `فَآمِنُوا بِاللّهِ وَ رَسُولِهِ وَ اَلنُّورِ اَلَّذِی أَنْزَلْنا وَ اَللّهُ بِما
تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ. `یَوْمَ یَجْمَعُكُمْ لِیَوْمِ اَلْجَمْعِ ذلِكَ یَوْمُ اَلتَّغابُنِ وَ مَنْ یُؤْمِنْ بِاللّهِ وَ
یَعْمَلْ صالِحاً یُكَفِّرْ عَنْهُ سَیِّئاتِهِ وَ یُدْخِلْهُ جَنّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا اَلْأَنْهارُ
خالِدِینَ فِیها أَبَداً ذلِكَ اَلْفَوْزُ اَلْعَظِیمُ. `وَ اَلَّذِینَ كَفَرُوا وَ كَذَّبُوا بِآیاتِنا
أُولئِكَ أَصْحابُ اَلنّارِ خالِدِینَ فِیها وَ بِئْسَ اَلْمَصِیرُ [1].
گفتیم كه بیشتر آیات سوره ی مباركه ی تغابن تذكر معاد است. آیاتی كه قبلاً خواندیم
نوعی ذكر مقدمه و به اصطلاح مقدمه چینی برای معاد بود و اساساً مهمترین رسالت
پیامبران آگاه كردن مردم از همین امر است. اینكه مكرر در مكرر راجع به معاد بحث
می شود، برای این است كه یك رسالت اصلی پیامبران همین است.
مجموعه آثار شهید مطهری . ج26، ص: 358