اعوذ باللّه من الشیطان الرجیم
ما أَصابَ مِنْ مُصِیبَةٍ إِلاّ بِإِذْنِ اَللّهِ وَ مَنْ یُؤْمِنْ بِاللّهِ یَهْدِ قَلْبَهُ وَ اَللّهُ بِكُلِّ شَیْ ءٍ
عَلِیمٌ. `وَ أَطِیعُوا اَللّهَ وَ أَطِیعُوا اَلرَّسُولَ فَإِنْ تَوَلَّیْتُمْ فَإِنَّما عَلی رَسُولِنَا اَلْبَلاغُ
اَلْمُبِینُ. `اَللّهُ لا إِلهَ إِلاّ هُوَ وَ عَلَی اَللّهِ فَلْیَتَوَكَّلِ اَلْمُؤْمِنُونَ [1].
آیات قبل از این آیه ی كریمه به معاد مربوط بود و این آیه و دو آیه ی بعد به توحید و
اخلاق و خُلقیاتی كه ناشی از توحید می شود مربوط است. می فرماید:
«ما أَصابَ مِنْ
مُصِیبَةٍ إِلاّ بِإِذْنِ اَللّهِ» مصیبتی به كسی نمی رسد مگر به اذن خدا، یعنی بدون اذن خدا
هیچ مصیبتی به كسی نمی رسد. بعد می فرماید:
«وَ مَنْ یُؤْمِنْ بِاللّهِ یَهْدِ قَلْبَهُ» اگر كسی
ایمان راستین به خدا پیدا كند، خدا قلب و دل او را راهنمایی می كند تا حقیقت و
حقایق را خوب درك كند.
«وَ اَللّهُ بِكُلِّ شَیْ ءٍ عَلِیمٌ» * خدا به هر چیزی داناست. این
ترجمه ی تحت اللفظی این آیه ی كریمه بود. دو سه لغت در اینجا هست كه ابتدا آنها را
مجموعه آثار شهید مطهری . ج26، ص: 373
توضیح می دهیم و بعد مجموع آیه را تفسیر می كنیم.