حدیثی هست كه یهودیهای مدینه از پیغمبر اكرم معنای این مطلب را سؤال كردند، فرمود: چگونه سقف را با چراغ مزیّن می كنند؟ و حتی پیغمبر اكرم تصریح كرد به اینكه همه ی ستارگان نسبت به نزدیكترین آسمانها حكم قندیلی را دارند كه از سقف آویخته شده باشد (كه آن وقت با علم قدیم قابل توجیه نبود) . پس معلوم می شود آن نزدیكترین آسمانها از دورترین ستارگان به ما دورتر است، یعنی آن نزدیكترین آسمانها مافوق همه ی این ستارگان است كه هنوز بشر تا به آنجا برسد از نظر علمی خیلی فاصله دارد.

به این شكل مسأله ی آسمانها شكل دیگر و معنی دیگر به خودش می گیرد، یعنی نه تنها با هیئت قدیم به هیچ شكل منطبق نیست، یك امری می شود ماوراء هیئت جدید كه هیئت جدید هنوز در این زمینه ساكت است، یعنی نمی تواند نظر بدهد كه آیا در ماوراء دورترین ستارگان چه خبر است. بعد هفت آسمان است. هنوز از نظر علمی كسی به خود آن نزدیكترین آسمانها نرسیده تا به مابعد آن برسد، ولی قرآن

مجموعه آثار شهید مطهری . ج26، ص: 443

خبر داده است كه هفت آسمان است.

بعد می رسیم به هفت زمین، كه مقصود از هفت زمین چیست؟ در هفت زمین احتمالاتی داده اند. گفتیم به حسب هیئت قدیم كار هفت زمین خیلی مشكل بود، یعنی توجیه كردنش جز تعبد راه دیگری نداشت. در هیئت جدید گفته اند شاید مقصود از «هفت زمین» همین سیاراتی باشد كه در منظومه ی شمسی به دور خورشید می چرخند، یعنی همین عطارد و زهره و مریخ و مشتری و زحل و دو ستاره ی دیگر كه اخیراً كشف كردند: اورانوس و نپتون؛ شاید اینها هستند كه مانند زمین ما خصلت زمینی دارند (شاید همین طور باشد) .