ولی در اینجا مفسرین روایتی از حضرت رضا علیه السلام نقل كرده اند كه این روایت را در
همه ی تفاسیر نقل كرده اند. آن روایت به هفت زمین، یك شكل و معنی دیگر می دهد،
معلوم می شود كه زمینها غیر از این شكلْ زمینی است كه ما ابتدا تصور می كنیم.
وقتی كه از حضرت همین آیه را سؤال كردند، می گویند كه اول انگشتانشان را درهم
كردند و بعد فرمودند: آسمان و زمین به یكدیگر محبوك است، یعنی به یكدیگر
وابسته است. راوی گفت: یعنی چه آسمان و زمین به یكدیگر وابسته است؟
وابستگی ندارد، خدا آسمان را بدون هیچ عمودی و بدون هیچ پایه ای برقرار كرده
است. مگر خدا نمی فرماید كه
«اَللّهُ اَلَّذِی رَفَعَ اَلسَّماواتِ بِغَیْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَها» خداست كه
آسمانها را بدون عمودی كه ببینید برافراشته است. امام فرمود: قرآن می گوید:
«بِغَیْرِ
عَمَدٍ تَرَوْنَها» بدون عمودی كه شما ببینید «فهناك عمد و لكن لا ترونها» پس اینجا
عمود هست ولی شما نمی بینید؛ یعنی عمودهایی كه آسمان و زمین را به یكدیگر
وابسته كرده است [از جنس ] آجر یا سیمان و یا آهن نیست كه كسی بخواهد ببیند؛
وابستگی آسمان و زمین با نیروهایی است غیرمرئی، كه این منطبق می شود با همین
نیروی جاذبه و قوانینی كه الآن قائل اند. بعد حضرت معنی آسمانها و زمین را تشریح
كرد، دست خودش را نشان داد و فرمود: این زمین را می بینید؟ آسمانِ اول آن است
كه بالای زمین قرار گرفته است مانند یك قبّه ای. بعد فرمود: زمین دوم بالای آسمان
اول است. (از روایت، من به طور صریح نتوانستم بفهمم كه مقصود این است كه یك
زمینی بالای آسمان اول است یا بالای آسمان اول خودش برای یك موجوداتی
مجموعه آثار شهید مطهری . ج26، ص: 444
زمین آنهاست) آسمان دوم به منزله ی قبه ای بر آسمان اول است؛ یعنی این جور نیست
كه هیئتی ها می گویند كه آسمانها به یكدیگر چسبیده اند مثل پوست پیاز. همین طور
كه آسمان اول بر زمین مانند یك قبه است، آسمان دوم بر آسمان اول مانند یك قبه
است، و بالای آسمان دوم خود یك زمینی است. بعد همین آیه را خواند، فرمود: این
است معنی قرآن كه می فرماید:
اَللّهُ اَلَّذِی خَلَقَ سَبْعَ سَماواتٍ وَ مِنَ اَلْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ یَتَنَزَّلُ
اَلْأَمْرُ بَیْنَهُنَّ.
پس این نظریه ی قرآن نظریه ای است كه هیئت قدیم آن را تأیید نمی كند و بلكه
تضاد و تناقض هم با آن دارد، هیئت جدید هم تأیید نمی كند، ولی با این بیانی كه
عرض كردیم قرآن در حدودی بحث كرده است كه از حدود هیئت جدید بیرون
است، یعنی بحثی است در زمینه ی ماوراء همه ی ستارگان، و قلمرو هیئت جدید هنوز
داخل ستارگان است و به نهایت ستارگان هم نرسیده است.