این مبارزه خیلی مشكلتر است از آن جایی كه كفر لباس خودش را پوشیده باشد.
وقتی كفر لباس اسلام را می پوشد قهراً از نیروی اسلام استفاده می كند، زیرا مردم
همیشه هر چیزی را به لباسش می شناسند. كیست كه حقیقت را در هر لباسی و باطل
را در هر لباسی بشناسد؟
این است كه كار علی علیه السلام در مبارزاتش صد درجه از كار پیغمبر مشكلتر
است، چون علی می خواهد با كفری مبارزه كند كه لباس اسلام به تن كرده است و
پیغمبر با كفری مبارزه می كند كه لباس كفر به تن كرده است؛ علی با كفری مبارزه
می كند در زیر شعارهای ایمان و اسلام، و پیغمبر با كفری مبارزه می كند در زیر
شعارهای كفر. این است كه كار خیلی مشكلتر و دشوارتر است.
بنابراین علی كه مبارزه می كرد همان مبارزه ای بود كه پیغمبر می كرد.
«یا أَیُّهَا
اَلنَّبِیُّ» * اختصاص به پیغمبر و زمان خود پیغمبر كه ندارد. پیغمبر كه رحلت فرمود
دستورهای قرآن منسوخ نشد. اینجا اگر مخاطب پیغمبر است، به اعتبار این است كه
پیغمبر ولیّ امر مسلمین است؛ فردا كه ولیّ امر مسلمین شخص دیگر است، همین
دستوری كه خطاب به پیغمبر است او باید اجرا كند. اگر قرآن همیشه می گفت:
جاهَدَ*
مجموعه آثار شهید مطهری . ج26، ص: 473
اَلْكُفّارَ*، برای آن كسی كه بعد از پیغمبر می آید مجوزی برای جهاد با منافقین نبود،
چون منافقین كافر شمرده نمی شوند و به ظاهر مسلمان هستند. ولی وقتی كه
می فرماید:
جاهِدِ اَلْكُفّارَ وَ اَلْمُنافِقِینَ *، مشكل برای همیشه حل می شود.
«وَ اُغْلُظْ عَلَیْهِمْ» * و بر آنها سخت بگیر، با آنها مدارا نكن، كه خطر اینها خطر
عظیم است. این موضوع، هم در مورد كفار است و هم در مورد منافقین.