اَلْحَاقَّةُ. `مَا اَلْحَاقَّةُ. `وَ ما أَدْراكَ مَا اَلْحَاقَّةُ. `كَذَّبَتْ ثَمُودُ وَ عادٌ بِالْقارِعَةِ. `فَأَمّا ثَمُودُ فَأُهْلِكُوا بِالطّاغِیَةِ. `وَ أَمّا عادٌ فَأُهْلِكُوا بِرِیحٍ صَرْصَرٍ عاتِیَةٍ. `سَخَّرَها عَلَیْهِمْ سَبْعَ لَیالٍ وَ ثَمانِیَةَ أَیّامٍ حُسُوماً فَتَرَی اَلْقَوْمَ فِیها صَرْعی كَأَنَّهُمْ أَعْجازُ نَخْلٍ خاوِیَةٍ. `فَهَلْ تَری لَهُمْ مِنْ باقِیَةٍ. `وَ جاءَ فِرْعَوْنُ وَ مَنْ قَبْلَهُ وَ اَلْمُؤْتَفِكاتُ بِالْخاطِئَةِ [1].

. . . [2] اصلاً ماهیت حركت طلب است. طلب وقتی كه برای مطلوبی باشد حقانیت پیدا می كند اما اگرطلبی باشد بلا مطلوب، این مساوی است با پوچ بودن و عبث بودن.

شما هركسی كه كاری می كند- چون كار حركت است- می گویید برای چه؟ اگر بگوید برای هیچ چیز، می گویید پس تو دیوانه ای؛ كارَت پوچ و عبث است. ماهیت دنیا حركت است. امروز همه قبول دارند كه ماهیت این عالم حركت است. اگر

مجموعه آثار شهید مطهری . ج26، ص: 636

ماهیت این عالم سراسر حركت است باید قبول كنیم كه ماهیت عالم سراسر طلب است، یعنی جهان دنیا مساوی است با جهان طلب، نه اینكه یك شی ء طلب است و یك شی ء از همان دنیا مطلوب، یك جزئش طلب است و یك جزئش مطلوب؛ همان مطلوبش هم طلب است؛ یعنی طلب و مطلوب ها در دنیا نسبی است: تمام دنیا و تمام جهان طبیعت یكسره یك واحد طلب است. پس اگر جهان طبیعت یكسره حركت است پس یكسره طلب است و اگر یكسره طلب است طلبِ بدون مطلوب فی حدّ ذاته محال است.

[1] . الحاقه / 1- 9.

[2] . [اندكی از ابتدای بحث روی نوار ضبط نشده است. ]