علی بن ابی طالب علیه السلام از خانه بیرون آمده بود و طبق معمول به طرف
صحرا و باغستانها كه با كاركردن در آنجاها آشنا بود می رفت، ضمنا باری نیز همراه
داشت. شخصی پرسید: «یا علی! چه چیز همراه داری؟ » .
علی: «درخت خرما، ان شاء اللّه. » .
- درخت خرما؟ ! .
تعجب آن شخص وقتی زایل شد كه بعد از مدتی او و دیگران دیدند تمام
هسته های خرمایی كه آن روز علی همراه می برد كه كشت كند و آرزو داشت در
آینده هر یك درخت خرمای تناوری شود، به صورت یك نخلستان درآمد و تمام
آن هسته ها سبز و هر كدام درختی شد
[1]
[1] .
وسائل ، ج /2ص 531، و
بحار ، ج /9ص 599.