رسول اكرم صلّی اللّه علیه و آله در یكی از مسافرتها با اصحابش در سرزمینی خالی و بی علف فرود آمدند. به هیزم و آتش احتیاج داشتند، فرمود: «هیزم جمع كنید. » عرض كردند: «یا رسول اللّه! ببینید این سرزمین چقدر خالی است! هیزمی دیده نمی شود. » فرمود: «در عین حال هركس هر اندازه می تواند جمع كند. » .

اصحاب روانه ی صحرا شدند، با دقت به روی زمین نگاه می كردند و اگر شاخه ی كوچكی می دیدند برمی داشتند. هركس هر اندازه توانست ذره ذره جمع كرد و با خود آورد. همینكه همه ی افراد هرچه جمع كرده بودند روی هم ریختند، مقدار زیادی هیزم جمع شد.

در این وقت رسول اكرم فرمود: «گناهان كوچك هم مثل همین هیزمهای كوچك است، ابتدا به نظر نمی آید، ولی هر چیزی جوینده و تعقیب كننده ای دارد؛ همان طور كه شما جستید و تعقیب كردید این قدر هیزم جمع شد، گناهان شما هم جمع و احصا می شود و یك روز می بینید از همان گناهان خرد كه به چشم نمی آمد، انبوه عظیمی جمع شده است. » [1]

---