كم كم افكاری پیدا شد كه عمل را تحقیر و آن را بی ارزش تلقی می كرد. به عبارت دیگر طرز تفكر مسلمین در مسئله ی مبنای سعادت انسان، از طرز واقع بینانه به طرز خیالبافانه گرایش یافت و به طوری كه تاریخ نشان می دهد ریشه ی این فكر را امویها ایجاد كردند. مسئله ای است كه از قدیم در بین علمای كلام مطرح بوده و آن این است كه آیا اساس، ایمان است، و اصلاً ایمان چیست؟ تاریخ نشان می دهد كه خلفای بنی امیه از نظر اینكه خودشان در عمل فاسق و فاسد بودند و این امر را نمی توانستند از مردم كتمان كنند و مردم هم می دانستند كه اینها از نظر عمل فاسدند، این فكر را ترویج می كردند كه اساس این است كه ما ایمان داشته باشیم، اگر ایمان درست باشد عمل اهمیتی ندارد.