مجله نگین، شماره 39، صفحه A- \70 از اریك فروم چنین نقل
می كند:
هیچ كس نیست كه به دینی نیازمند نباشد و حدودی برای
جهت یابی و موضوعی برای دلبستگی خویش نخواهد.
این تعبیر درستی است كه دین به انسان جهت یابی می دهد و
خط سیر به سوی جهت مشخص تعیین می كند. علم قادر به تعیین
جهت نیست. علم انسان را در جهتی كه قبلاً انتخاب كرده كمك
می كند و این جهت را انسان از ناحیه تمایلات درونی خویش
راهنمایی می شود، قطب نما در درون انسان است كه جهت را مشخص
می كند. دین جهت را تعیین می كند و علم راه سیر در آن جهت و
وسایل سیر و حركت در جهت انتخاب شده را تعیین می كند. یا
می توان گفت كه مَثَل دین مثل قطب نمای كشتی است و مثل علم مثل
موتور كشتی
[1].
جلد چهارم . ج4، ص: 163
[1] . ر. ك: ورقه دین و تمدن، سخن ویل دورانت در مقدمه
لذات فلسفه.