یكی از نتایج منطق دیالكتیك این است كه نیاز جامعه را به
هدایت و رهبری نفی می كند. حداكثر نیاز جامعه به روشنفكر و رهبر
طبق این منطق این است كه توده را واقف به ناهنجاریها و تضادها و
نابرابریها بكند و تضاد موجود در جامعه را وارد شعور توده نماید تا
حركت دیالكتیكی ایجاد شود و چون حركت، جبری است و عبور از
تز و آنتی تز به سنتز لایتخلف است جامعه خود به خود راه خود را
طی می كند و به تكامل منتهی می گردد. .
رجوع شود به ورقه ی
و به آنچه ما در
حاشیه ی
از كجا آغاز كنیم؟ (ص 39) نوشته ایم.