مصرع اوّل اشعار تعدادابیات نام سراینده صفحه.
آن حكیمك گفت دیدم در تكی 3 مولوی 244.
احمدا خود كیست اسپاه زمین 3 مولوی 87، 88.
احمد مرسل كه خرد خاك اوست 3 نظامی 74.
از خود بطلب هر آنچه خواهی كه تویی 279.
از محبت تلخها شیرین شود 1 مولوی 279.
اسرار ازل را نه تو دانی و نه من 2 خیام 413
جلد نهم . ج9، ص: 455
اسرار چو از جهان بدر شد 2 حاجی سبزواری 288.
امام رسل پیشوای سبیل 13 سعدی 89، 90.
امام رسل پیشوای سبیل 1 سعدی 107.
امید رحمت است آری خصوص آن را كه در خاطر 6 سعدی 91.
ای بسا شاعر كه بعد از مرگ زاد اقبال لاهوری 303.
ای بی خبر بكوش كه صاحب خبر شوی 8 حافظ 277، 278.
ای جفای تو ز دولت خوبتر 4 مولوی 356.
ای ختم رسل كه بی نظیر آمده ای 2 نیّر 88.
ای صاحب تخت و بخت و دیهیم 14 میرزا حبیب رضوی 252، 253.
ای كائنات را به وجود تو افتخار 1 89.
این نفس جان دامنم بر تافته است 9 مولوی 235.
این نفس جان دامنم بر تافته است 3 مولوی 282.
با چنین حسن و ملاحت اگر ایشان بشرند 1 153.
باش تا صبح دولتش بدمد 1 424.
ببخش ای پسر كآدمیزاده صید 2 سعدی 231.
بدان را نیك دارای مرد هوشیار 1 سعدی 142.
بر احوالم ببارای ابر اشك از آسمان امشب 5 296.
بلبل از فیض گل آموخت سخن ورنه نبود 1 حافظ 234، 280.
بود بقالی مر او را طوطیی مولوی 50.
بودند علی و ذات احمد 11 میرزا حبیب رضوی 218، 219.
به منزل كوش مانند مه نو 2 اقبال لاهوری 54.
پای استدلالیان چوبین بود مولوی 231.
پناه جهان خواجه ی كائنات 5 میرفندرسكی 33.
پوست از دارو بلاكش می شود 6 مولوی 356، 357.
پیل اندر خانه ی تاریك بود 11 مولوی 427، 428.
تا پریشان نشود كار به سامان نرسد 423.
تا دلی آتش نگیرد حرف جانسوزی نگوید 208.
تو كه می گویی كه فردا این بدان 7 مولوی 270، 271.
تو مپندار كه مجنون سر خود مجنون شد 1 علامه طباطبایی 280.
تیز نگیرد جهان شكار مرا 4 ناصرخسرو 271.
جان حیوانی ندارد اتحاد 6 مولوی 402.
جان حیوانی ندارد اتحاد 2 مولوی 401.
جسم خاك از عشق بر افلاك شد 1 مولوی 280
جلد نهم . ج9، ص: 456
جنبش كفها ز دریا روز و شب 4 مولوی 428.
چرخ با این اختران نغز و خوش و زیباستی میرفندرسكی 419.
چشم بدت دورای بدیع شمائل 5 سعدی 206.
چند بت بشكست احمد در جهان 6 مولوی 88، 105، 126، 127.
چندین هزار سكه ی پیغمبری زدند 9 سعدی 90، 91.
چه خوش خوابی به دریا زینب و كلثوم بی یارم 5 265، 266.
خوش درخشید ولی دولت مستعجل بود حافظ 424.
خونهای خویش را شهدا ریختند ولیك 1 311.
در شهر عشق خسرو شیرین دهن یكی است 6 310.
دریغا بانوی عظمی كجا رفت 4 297.
دست از مس وجود چو مردان ره بشوی 1 حافظ 279.
دستت نمی رسد كه بچینی گلی ز شاخ 1 278.
دشمن طاوس آمد پرّ او مولوی 249.
دل گفت مرا علم لدنّی هوس است 2 51.
دور از حریم كوی تو شرمنده مانده ام 1 289.
دین تو را از پی آرایشند 2 387.
ذره ذره كاندر این ارض و سماست 1 222.
ستاره ای بدرخشید و ماه مجلس شد 7 حافظ 93.
ستاره ای بدرخشید و ماه مجلس شد 5 حافظ 107.
شاد باش ای عشق خوش سودای ما 2 مولوی 280.
شهادت گفتن آن باشد كه هم ز اول درآشامی 3 سنایی 127.
شهباز فضای لامكانی 6 نظامی 88، 89.
عشقهایی كز پی رنگی بود 2 مولوی 289.
عصر من داننده ی اسرار نیست 4 اقبال 205، 206، .
288.
علی آن شیر خدا فخر عرب 1 شهریار 251.
علی آن شیر خدا فخر عرب 22 شهریار 263، 264.
علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را 9 شهریار 264، 265.
غریبی گرت ماست پیش آورد 1 301.
فاش كرد اسپرد جان را در بلا 1 مولوی 95.
فاش كرد اسپرد جان را در بلا 9 مولوی 283.
فرق است میان آن كه یارش در بر 1 سعدی 393
جلد نهم . ج9، ص: 457
كار پاكان را قیاس از خود مگیر مولوی 49، 134، 152.
كدام غصه دهم شرح و زار زار بنالم 6 297، 298.
ما از برون در شده مغرور صد فریب 1 حافظ 413.
ماه فرو ماند از جمال محمد 11 سعدی 91، 92.
متحد بودیم و یك گوهر همه 4 مولوی 402.
محال است سعدی كه راه صفا 1 سعدی 54، 92.
مژده ای دل كه مسیحا نفسی می آید 5 حافظ 377.
مهر خوبان دل و دین از همه بی پروا برد 4 علامه طباطبایی 234.
مهر خوبان دل و دین از همه بی پروا برد 1 علامه طباطبایی 279.
نشوی بنده تا نگردی حرّ 1 125.
نگار من كه به مكتب نرفت و خط ننوشت 1 حافظ 61.
هر دم بشارتهای جان از هاتف دل می رسد 3 234، 235، .
282.
هر زمان نو می شود دنیا و ما 1 مولوی 419.
هر كه عشق اندر او كمند انداخت 2 سعدی 232، 281.
هست حیوانی كه نامش اسغر است 5 مولوی 356.
همچو نی زهری و تریاقی كه دید 4 مولوی 232.
همچو نی زهری و تریاقی كه دید 1 مولوی 281.
یتیمی كه نادیده مكتب درست 1 61.
یتیمی كه ناكرده قرآن درست 4 سعدی 107.
یكی خط است از اول تا به آخر 6 94.
یك یك هنرم بین و گنه ده ده بخش 2 ابوالحسن میرزا 89