18. ابوتمّام می گوید:
لولا اشتعال النّار فیما جاورت
ما كان یعرف طیب عَرْف العود
سعدی، طیبات، غزلیات، ص 592:
قول مطبوع از درون سوزناك آید كه عود
چون همی سوزد جهان از وی معطر می شود
ایضاً طیبات، ص 603:
جلد دوم . ج2، ص: 26
این حدیث از سر دردی است كه من می گویم
تا بر آتش ننهی بوی نیاید ز عبیر
ایضاً مواعظ:
سعیم این است كه در آتش اندیشه چو عود
خویشتن سوخته ام تا به جهان بو برود
ایضاً مواعظ:
و حرقة قلبی هیجتنی لنشرها
كما فعلت نار المجامر بالعطر
رودكی در اشعار معروفی كه در ورقه های «بدبینی» گذشت
می گوید:
اندر بلای سخت پدید آید
فضل و بزرگمردی و سالاری
رجوع شود به ورقه های «بلایا و شداید» و ورقه های «زندان» و
به سخنرانیهای 25 و 26 رجب 82.
19. سعدی، بدایع، ص 707:
آن را كه جای نیست همه شهر جای اوست
درویش هر كجا كه شب آمد سرای اوست
. . . كوتاه دیدگان همه راحت طلب كنند
عارف، بلا كه راحت او در بلای اوست
بگذار هرچه داری و بگذر كه هیچ نیست
این پنج روز عمر كه مرگ از قفای اوست
هر آدمی كه كشته ی شمشیر عشق شد
گو غم مخور كه ملك ابد خونبهای اوست
از دست دوست هرچه ستانی شكر بود
سعدی رضای خود مطلب چون
[1]رضای اوست
[1] تا (ظ) [منظور از «ظ» ظاهراً می باشد. ]