اما همه ی فطرتها به یك فطرت اصلی برمی گردد و آن كمال لایتناهی خواستن است. مثلاً فطرت پرستش، طلب و تقرب به لایتناهی است. اخلاق، تخلق به صفات كمالیه ی حق است و هنر و زیبایی، مظاهر حسن و جمال اوست آنچنان كه عرفا می گویند، و عشق نیز میل به گم شدن و فانی شدن در اوست، و تملك و تصاحب مظهر مالك بودن اوست.