همان طوری كه در ورقه های یادداشتهایی درباره ی زن گفته ایم، این دروغ است كه گفته اند:

خیر، بهشت آنجاست كه همه با هم كار داشته باشند اما به یكدیگر محبت بپاشند و عواطف یگانگی داشته باشند، وحدت و صمیمیت در كار باشد. آنجا كه كسی با كسی كاری ندارد نه بهشت است و نه جهنم.

آنجا هم كه آزار مردم به هم می رسد دوزخ است: ان ذلك لحق تخاصم اهل النار. راجع به این كه یكی از چیزهایی كه بشر به آن محتاج است این است كه دوست بدارد و دیگران او را دوست بدارند و راجع به این كه محبت آیا تقسیم بردار هست یا نیست، رجوع شود به یادداشتهایی درباره ی زن، نمره ی 4 و 5 و 6. مولوی: