مجله ی زن روز، شماره ی 71، صفحه ی 48، مقاله ی زن جنس برتر: در سنین كودكستانی، حتی میان سالهای سه و پنج سالگی، دختران «رفتار مادرانه» داشته و بیش از پسران به پیوندهای شخصی دلبستگی داشته اند. ایضاً رجوع شود به ورقه ی تفاوتهای زن و مرد- عقل و هوش، ص 500. اشلی مونتاگو در كتاب زن، جنس برتر (مجله ی زن روز، شماره ی 76، ص 61) اعتراف می كند و می گوید: نبوغ مردان معمولا تحت تأثیر زن بوده استمطالعه ی سرگذشت مردان و نوابغی كه نامشان بر عرصه ی روزگار باقی مانده ما را بدین واقعیت مسلّم می رساند كه «زنی» مایه و شالوده ی اصلی شاهكارهای آنان بوده است [1]. بدین ترتیب اگر زن از پرورش نبوغ خود محروم می ماند صرفاً به خاطر آن است كه به جای توجه به خود، به مرد توجه كرده است. لذا می توان گفت كه عدم تناسبی كه میان مردان نابغه و زنان نابغه به چشم می خورد، معلول اعتقاد زنان بدین نكته است كه هیچ وقت حاضر نیستند در اموری كه مردان بدان توجه دارند توجهی همسان آنان مبذول دارند و به خاطر همین اختلافی كه در «توجه» زن و مرد به امور مختلف وجود دارد هرگز در هیچ دوره ای از ادوار تاریخ، چه در گذشته و چه در آینده، عدم تناسبی كه میان تعداد ناموران مرد و زن در رشته های هنری و علمی وجود دارد از میان نخواهد رفت. اشتباه نكنید، مقصود من این نیست كه اگر زنان به امور فوق الذكر توجهی همسان مردان مبذول می داشتند در نبوغ به پای آنان می رسیدند، بلكه منظورم این است كه از آنجایی كه زنان زن هستند، بیش از مردان به روابط انسانی (كانون خانوادگی و عشق) دلبسته اند.

لذا مادام كه زن نبوغ خود را منحصر در این رشته كند، دنیا برای بشریت جای ایمنی خواهد بود.

---