حال با توجه به مكاتب مذكور، اگر ما بخواهیم افراد و اجتماع را تربیت صحیح اخلاقی بكنیم، بنا بر بعضی مكاتب، باید كوشش كنیم كه احساسات نوع دوستانه تقویت شود. این مكاتب قهرا می گویند چون ریشه اخلاق احساسات نوع دوستانهاست، باید این احساسات را تقویت كرد و موجبات بغض و دشمنی را از میان برد.

آن كه معتقد است كه اخلاق از مقوله زیبایی است، می گوید باید حس زیبایی را در بشر تقویت كرد، و از جمله زیباییهای اخلاقی تناسب روحی است. آن قولی كه عقیده داشت كه ریشه اخلاق یك وجدان مستقل است معتقد است كه باید خود وجدان را تربیت كرد، راهش هم این است كه هر غریزه ای وقتی كه كار آن را زیاد انجام دهیم رشد می كند، پس باید كارهای خیرخواهانه زیاد انجام داد تا آن وجدان تربیت شود. آن كسی كه معتقد به روح مجرّد است می گوید اگر شما بخواهید پایه صحیحی برای اخلاق به وجود آورید این تعلیم را به بشر یاد دهید كه تو روحی داری و بدنی، و كمال روح تو غیر از كمال بدن توست، تو می میری و بعد از آنكه مردی روحت باقی می ماند، پس اساس تربیت باید از روح باقی و روح مستقل از بدن آغاز شود.

آن كسی هم كه معتقد است كه اخلاق همان هوشیاری است می گوید باید تعلیم داد، باید به مردم یاد داد كه منافعشان در این است كه مصالح اجتماع را رعایت كنند. پس راه تربیت بنا بر هریك از این مكتبها متفاوت است.