انسان در عین اینكه نمی تواند رابطه اش را با وراثت، محیط طبیعی، محیط اجتماعی و تاریخ و زمان بكلّی قطع كند، می تواند تا حدود زیادی علیه این محدودیتها طغیان نموده، خود را از قید حكومت این عوامل آزاد سازد. انسان به حكم نیروی عقل و علم از یك طرف، و نیروی اراده و ایمان از طرف دیگر تغییراتی در این عوامل ایجاد می كند و آنها را با خواستهای خویش منطبق می سازد و خود مالك سرنوشت خویش می گردد.