سومین ایرادی كه بر حجاب می گیرند این است كه سبب ركود و تعطیل فعالیتهایی است كه خلقت در استعداد زن قرار داده است.

زن نیز مانند مرد دارای ذوق، فكر، فهم، هوش و استعداد كار است. این استعدادها را خدا به او داده است و بیهوده نیست و باید به ثمر برسد.

اساساً هر استعداد طبیعی دلیل یك حق طبیعی است. وقتی در آفرینش به یك موجود استعداد و لیاقت كاری داده شد، این به منزله ی سند و مدرك است كه وی حق دارد استعداد خود را به فعلیّت برساند، منع كردن آن ظلم است.

چرا می گوییم همه ی افراد بشر اعم از زن و مرد حق دارند درس بخوانند و این حق را برای حیوانات قائل نیستیم؟ برای اینكه استعداد درس خواندن در بشر وجود دارد و در حیوانات وجود ندارد. در حیوان استعداد تغذیه و تولید مثل وجود دارد و محروم ساختن او از این كارها برخلاف عدالت است.

بازداشتن زن از كوششهایی كه آفرینش به او امكان داده است نه تنها ستم به زن است، خیانت به اجتماع نیز می باشد. هر چیزی كه سبب شود قوای طبیعی و خدادادی انسان معطل و بی اثر بماند به زیان اجتماع است. عامل انسانی بزرگترین سرمایه ی اجتماع است. زن نیز انسان است و اجتماع باید از كار و فعالیت این عامل و نیرویتولید او بهره مند گردد. فلج كردن این عامل و تضییع نیروی نیمی از افراد اجتماع، هم برخلاف حق طبیعی فردی زن است و هم برخلاف حق اجتماع، و سبب می شود كه زن همیشه به صورت سربار و كَلّ بر مرد زندگی كند.

جواب این اشكال آن است كه حجاب اسلامی كه حدود آن را به زودی بیان خواهیم كرد، موجب هدررفتن نیروی زن و ضایع ساختن استعدادهای فطری او نیست. ایراد مذكور بر آن شكلی از حجاب كه در میان هندیها یا ایرانیان قدیم یا یهودیان متداول بوده است وارد است. ولی حجاب اسلام نمی گوید كه باید زن را در خانه محبوس كرد و جلوی بروز استعدادهای او را گرفت. مبنای حجاب در اسلام چنانكه گفتیم این است كه التذاذات جنسی باید به محیط خانوادگی و به همسر مشروع اختصاص یابد و محیط اجتماع، خالص برای كار و فعالیت باشد. به همین جهت به زن اجازه نمی دهد كه وقتی از خانه بیرون می رود موجبات تحریك مردان را فراهم كند و به مرد هم اجازه نمی دهد كه چشم چرانی كند. چنین حجابی نه تنها نیروی كار زن را فلج نمی كند، موجب تقویت نیروی كار اجتماع نیز می باشد.

اگر مرد تمتعات جنسی را منحصر به همسر قانونی خود كند و تصمیم بگیرد همینكه از كنار همسر خود بیرون آمد و پا به درون اجتماع گذاشت، دیگر درباره ی این مسائل نیندیشد، قطعاً در این صورت بهتر می تواند فعال باشد تا اینكه همه ی فكرش متوجه این زن و آن دختر و این قد و بالا و این طنّازی و آن عشوه گری باشد و دائماً نقشه طرح كند كه چگونه با فلان خانم آشنا شود.

آیا اگر زن، ساده و سنگین به دنبال كار خود برود برای اجتماع بهتر است یا آنكه برای یك بیرون رفتن چند ساعت پای آئینه و میز توالت وقت خود را تلف كند و زمانی هم كه بیرون رفت تمام سعیش این باشد كه افكار مردان را متوجه خود سازد و جوانان را كه باید مظهر اراده و فعالیت و تصمیم اجتماع باشند به موجوداتی هوسباز و چشم چران و بی اراده تبدیل كند؟ .

عجبا! به بهانه ی اینكه حجاب، نیمی از افراد اجتماع را فلج كرده است، با بی حجابی و بی بند و باری نیروی تمام افراد زن و مرد را فلج كرده اند. كار زن پرداختن به خودآرایی و صرف وقت در پای میز توالت برای بیرون رفتن، و كار مرد چشم چرانی و شكارچی گری شده است.

در اینجا بد نیست متن شكایت مردی را از زنش كه در یكی از مجلات زنانه درجشده بود ذكر كنم تا معلوم شود اوضاع حاضر، زنان را به صورت چه موجوداتی درآورده است.

در آن نامه چنین نوشته است:

«زنم در موقع خواب به یك دلقك درست و حسابی مبدل می گردد. موقع خواب برای اینكه موهایش خراب نشود یك كلاه توری بزرگ به سرش می بندد. بعد لباس خواب می پوشد. در این موقع است كه جلو آئینه ی میزتوالت می نشیند و گریم صورتش را با شیرپاك كن می شوید. وقتی رویش را برمی گرداند احساس می كنم او زن من نیست زیرا اصلاً شكل سابق را ندارد. ابروهایش را تراشیده و چون مداد ابرو را پاك كرده بی ابرو می شود. از صورتش بوی نامطبوعی به مشام من می رسد زیرا كِرِمی كه برای چین و چروك به صورتش می مالد بوی كافور می دهد و مرا به یاد قبرستان می اندازد. كاش كار به همین جا ختم می شد، ولی این تازه مقدمه ی كار است. چند دقیقه ای در اتاق راه می رود و جمع و جور می كند آنگاه كلفت خانه را صدا می كند و می گوید كیسه ها را بیاور. كلفت با چهار كیسه ی متقالی بالا می آید.

خانم روی تخت می خوابد و كلفت كیسه ها را به دست و پای او می كند و بیخ آن را با نخ می بندد. چون ناخنهای دست و پایش مانیكور شده و دراز است، برای اینكه به لحاف نگیرد و چندشش نشود و احیاناً نشكند دست و پای خود را در كیسه می كند و به همین ترتیب می خوابد. » .

آری این است زنی كه بر اثر به اصطلاح بی حجابی «آزاد» شده به صورت نیروی فعال اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی درآمده است! آنكه اسلام نمی خواهد این است كه زن به صورت چنین موجود مهملی درآید كه كارش فقط استهلاك ثروت و فاسد كردن اخلاق اجتماع و خراب كردن بنیان خانواده باشد. اسلام با فعالیت واقعی اجتماعی و اقتصادی و فرهنگی هرگز مخالف نیست. متون اسلام و تاریخ اسلام گواه این مطلب است.

در اوضاع و احوال تجددمآبی بی منطق حاضر جز در دهات و در میان افراد سخت متدین كه اصول اسلامی را رعایت می كنند زنی پیدا نمی كنید كه نیروی او واقعاً صرف فعالیتهای مفید اجتماعی یا فرهنگی یا اقتصادی بشود. آری یك نوع فعالیت اقتصادی رایج شده است كه باید آن را ثمره ی بی حجابی دانست و آن این است كه بنكدار به جای اینكه بكوشد جنس بهتر و مرغوبتر برای مشتریان خود تهیه كند، یك مانكن را به عنوان فروشنده می آورد، نیروی زنانگی و سرمایه ی عصمت و عفاف او را استخدام می كند و وسیله ی پول درآوردن و خالی كردن جیبها قرار می دهد. یك فروشنده باید كالا را همان طوری كه هست به مشتری ارائه دهد ولی یك دختر خوشگل فروشنده با ادا و اطوار و ژستهای زنانه و در معرض قراردادن جاذبه ی جنسی خود مشتری را جلب می كند. بسیاری از افراد كه اصلاً مشتری نیستند برای اینكه چند دقیقه با او حرف بزنند یك چیزی هم می خرند.

آیا این فعالیت اجتماعی است؟ آیا این تجارت است یا كلاهبرداری و رذالت؟ .

می گویند زن را توی كیسه ی سیاه نپیچید.

ما نمی گوییم زن خود را در كیسه ی سیاه بپیچید ولی آیا باید طوری لباس بپوشد و در اجتماع عمومی ظاهر شود كه برجستگی پستانهایش را هم به مردان شهوتران و چشم چران نشان بدهد و از آن طور كه هست بهتر و جاذبتر برای آنها جلوه دهد؟ از وسائل مصنوعی در زیر لباس استفاده كند تا چاقی و زیبایی مصنوعی را هم برای فریفتن و دل ربودن مردان بیگانه به مدد بگیرد؟ این مدها و لباسهای تحریك آمیز برای چه به وجود آمده است؟ آیا برای این است كه بانوان آن لباسها را برای همسرانشان بپوشند؟ ! این كفشهای پاشنه بلند برای چیست؟ جز برای این است كه حركات ماهیچه های كفل را به دیگران نشان دهد؟ آیا لباسهایی كه نازك كاری ها و برجستگیهای بدن را نشان می دهد جز برای تهییج مردان و برای صیادی است؟ عملاً غالب خانمهایی كه از این نوع كفشها و لباسها و آرایشها استفاده می كنند تنها مردی را كه در نظر نمی گیرند شوهران خودشان است.

زن می تواند در میان زنان و در میان محارم خود از هر نوع لباس و آرایشی استفاده كند اما متأسفانه تقلید از زنان غربی برای هدف و منظور دیگری است.

غریزه ی خودآرایی و شكارچی گری در زن غریزه ی عجیبی است. وای اگر مردان هم به آن دامن بزنند و مدسازان و طراحان نواقص كار آنان را برطرف كنند و مصلحین اجتماع! هم تشویق كنند.

اگر دختران در اجتماعات عمومی لباس ساده بپوشند، كفش ساده به پا كنند، با چادر یا با پالتو و روسری كامل به مدرسه و دانشگاه بروند، آیا در چنین شرایطی بهتردرس می خوانند یا با وضعی كه مشاهده می كنیم؟ اصولاً اگر التذاذهای جنسی و منظورهای شهوانی در كار نیست چه اصراری است كه بیرون رفتن زن به این شكل باشد؟ چرا اصرار می ورزند كه دبیرستانهای مختلط به وجود آورند؟ .

من شنیده ام در پاكستان معمول بوده است- نمی دانم الآن هم معمول هست یا نه- كه در كلاسهای دانشگاه بخش پسران و دختران به وسیله ی پرده ای از یكدیگر جدا باشد و فقط استادی كه پشت تریبون قرار می گیرد مشرف بر هر دو باشد. آیا بدین طریق درس خواندن چه اشكالی دارد؟