این قسمت را نیز دو جور می توان تفسیر كرد. كلمه ی «لَمْ یَظْهَرُوا» از ماده ی «ظهور» است و با كلمه ی «عَلی » متعدی شده است. ممكن است تركیب این دو كلمه مفهوم «اطلاع» را بدهد. پس معنی چنین می شود: كودكانی كه بر امور نهانی زنان آگاه نیستند. و ممكن است مفهوم «غلبه و قدرت» را بدهد، پس معنی چنین می شود:

كودكانی كه بر استفاده از امور نهانی زنان توانایی ندارند.

طبق احتمال اول مراد بچه های غیرممیّز هستند كه قدرت تشخیص این گونه مطالب را ندارند. اما طبق احتمال دوم مقصود بچه هایی است كه قدرت بر امور جنسی ندارند یعنی غیربالغ می باشند هر چند ممیّز بوده باشند. طبق احتمال دوم اطفالی كه همه چیز می فهمند و نزدیك به حد بلوغ می باشند ولی بالغ نمی باشند جزء استثناها هستند. فتوای فقها نیز بر طبق این تفسیر است. در دنباله ی آیه می فرماید: «وَ لا یَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِیُعْلَمَ ما یُخْفِینَ مِنْ زِینَتِهِنَّ » یعنی زنان به منظور آشكار ساختن زینتهای پنهان خود پای بر زمین نكوبند.

زنان عرب معمولاً خلخال به پا می كردند و برای اینكه بفهمانند خلخال قیمتی به پا دارند پای خود را محكم بر زمین می كوفتند. آیه ی كریمه از این كار هم نهی فرمود.

از این دستور می توان فهمید كه هر چیزی كه موجب جلب توجه مردان می گردد مانند استعمال عطرهای تند و همچنین آرایشهای جالب نظر در چهره ممنوع است.

به طوركلی زن در معاشرت نباید كاری بكند كه موجب تحریك و تهییج و جلب توجه مردان نامحرم گردد.

جمله ی آخر آیه چنین است: وَ تُوبُوا إِلَی اَللّهِ جَمِیعاً أَیُّهَا اَلْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ. .

همه به سوی خدا بازگشت كنید، باشد كه رستگار گردید. دَأب قرآن این است كه در پایان دستورها مردم را به خدا متوجه می سازد تا در به كار بستن فرمانهای او سهل انگار نباشند.