دلیل سوم از ادلّه ی كسانی كه پوشش وجه و كفین را لازم شمرده اند روایتی است كه در كتب حدیث نقل شده و شهید ثانی در مسالك به آن استدلال و سپس نقد كرده است. مضمون روایت این است:

در حجة الوداع زنی برای پرسیدن مسأله ای خدمت رسول اكرم صلی الله علیه و آله آمد. فضل بن عباس پشت سر رسول خدا سوار بود. نگاههایی بین آن زن و فضل رد و بدل شد.

رسول اكرم متوجه شد كه آندو به هم خیره شده اند و زن جوان به جای اینكه توجهش به جواب مسأله باشد همه ی توجهش به فضل است كه جوانی نورس و زیبا بود. رسول اكرم با دست خود صورت فضل را چرخانید و فرمود زنی جوان و مردی جوان، می ترسم شیطان در میان ایشان پا بنهد [1] شهید رضوان اللّه علیه در پاسخ این استدلال می گوید:

«این روایت دلیل بر عدم وجوب پوشیدن چهره است و حتی دلیل بر جواز نظر به چهره اجنبیّه است نه دلیل بر وجوب پوشیدن چهره و بر حرمت نظر. » .

ما سخن شهید را چنین توضیح می دهیم: اولاً طبق مفاد این حدیث پیغمبر اكرم زن را از باز گذاشتن چهره اش نهی نفرموده بود كه منتهی بدین جریان شد. ثانیاً خود رسول اكرم ضمن پاسخ دادن به مسأله ی آن زن به چهره ی زن نگاه می كرد كه متوجه شد آن زن آزمندانه به چهره ی زیبای فضل خیره شده است. ثالثاً قرائن این قصه حكایت می كند كه نگاه آندو به یكدیگر شهوت آلود بوده است. شك نیست كه این گونه تبادل نگاهها حرام است. بدین جهت بود كه رسول اكرم دست خود را به پشت سر برد و چهره ی فضل را به طرف دیگر برگردانید كه دیگر او به آن زن نگاه نكند و آن زن به او. رابعاً بعد از این جریان نیز زن را امر به پوشیدن چهره نكرد، بلكه عملاً مانع نگاههای شهوت آلود آندو به یكدیگر شد.

شیخ انصاری نیز در رساله ی «نكاح» پس از آنكه این حدیث را از طرف طرفداران لزوم پوشیدن چهره و حرمت نظر نقل می كند، می فرماید: این حدیث بر خلاف مدّعای آنها بیشتر دلالت دارد.

---