این است معنای تقاضا و اقتضای زمان. تقاضای زمان را با پسند مردم و پدیده ی قرن اشتباه نكنید. حاجتهای اوّلی بشر ثابت است. حاجتهای ثانوی یعنی حاجتهایی كه انسان را به حاجتهای اوّلی می رساند، متغیر است. این حاجت زمان می گوید من تغییر كرده ام و اگر جنابعالی بخواهید خشكی به خرج بدهید، محكوم به شكست هستید و نتیجه اش این می شود كه فلان آهنگ را او می تواند با وسیله ی قوی به گوش23 میلیون [1]جمعیت برساند و شما هم كه به عمرت رادیو گوش نمی كنی، یك وقت در خانه می بینی بچه ی سه ساله ات تصنیف رادیو می خواند ولی حرف حساب تو را كسی نمی شنود. آنوقت تو در هدفت شكست می خوری.

آن عالِم بیچاره كه برای اولین بار صنعت ضبط صوت را اختراع كرد، چیزی كه به گمانش خطور نمی كرد این بود كه در آن تصنیف بخوانند و اخلاق مردم را فاسد كنند. او اختراع كرد كه بدین وسیله خطابه ها و كنفرانسها را ضبط كنند و به دنیا برسانند. ولی این، گناه ضبط صوت نیست، گناه مردمی است كه هدف صحیح دارند و از وسیله ی نیرومند و قوی استفاده نمی كنند. فیلم فی حدذاته گناه ندارد. وقتی كه صنعت فیلم در دنیا می آید، مردمْ هشیار و بیدار نیستند كه از آن در راه هدفهای فاسد، هدفهایی كه از هروئین خراب كننده تر و مخدّرتر است استفاده نشود. حالا اگر می توانند، جلو آن را بگیرند، چه از این بهتر؟ ! لااقل جلو آن را نمی توانی بگیری، با آن رقابت كن! نمی كند تا اینكه عده ای می آیند فیلم «خانه ی خدا» را در جایی به ما نمایش می دهند كه تا حالا آن فیلمهای دیگر را نمایش می دادند.

این عیب هست و این عیب تقصیر آنهایی است كه قبلاً این فكر را نكردند كه فیلم باید وارد زندگی مشروع مردم بشود، باید وارد زندگی دینی و مذهبی مردم بشود. قبل از اینكه این فیلمهای منحط را در این جور جاها نمایش بدهند، شما یك جاهایی، دارالتبلیغ هایی برای نمایش دادن فیلمهای خوب تهیه كنید و با آنها مبارزه كنید. اگر جلویش را گرفتند كه چه بهتر! تازه، فیلم خوب مگر منحصر به حُجاج است؟ شما می توانید فیلمهای جالب و خوب تهیه كنید كه لااقل نیمی از جوانها را به این طرف بكشید. اصلاً فیلمی بالاتر از دستگاه خلقت نیست. اگر فیلم تكوّن نطفه یا پیدایش یك گل را نمایش بدهند، اگر كیفیت و حركات قلب را نمایش بدهند، خواهید دید كه چه تأثیراتی دارد! خدا می داند تمام، درس توحید است. ولی با وضع موجود وقتی یك عده از ما بگویند مقتضیات زمان، پدیده ی قرن، دنیای امروز، دیگری می گوید: «این فیلمی كه این حرفها را نشان می دهد! » فیلم كه گناه ندارد، فیلم یك تعلیم سمعی بصری است.

ابتدا كه همین بلندگو پیدا شد، بعضی ها چه داد و فریادی راه انداختند! آقای فلسفی تعریف می كردند اولین نفری كه در میان وعاظ با بلندگو صحبت كرد من بودم، نمی دانید چه بازی ای سر من درآوردند. گفتند مجلس معظمی بود و در آنجا بلندگو گذاشته بودند. قبل از من واعظی رفت صحبت كند، گفت: این بوق شیطان را بردارید. برداشتند و آن واعظ در اثر كثرت جمعیت نتوانست مطلب را به همه ی مردم بفهماند. من رفتم روی منبر. تا نشستم گفتم: بوق شیطان را بیاورید. ببینید جمود چقدر! اینها آبروی دین را می برد. كی گفته بلندگو بوق شیطان است؟ !

---