این دلیل از دلایل قبلی ساده تر و بلكه عوامانه تر است. می گویند حوادث وقتی از
ناحیه ماضی به زمان حال می رسد متناهی است؛ یعنی حوادثْ الان كه به زمان ما و
امروز رسیده، به نهایت رسیده است.
جواب این دلیل این است كه اولا: امروز نهایت واقعی نیست، بلكه نهایت فرضی
است [1]؛ این گونه نیست كه امروز به دنبال خودش فردا نداشته باشد.
ثانیا: بر فرض اینكه حوادث از یك طرف متناهی باشند، این دلیل نمی شود كه
از طرف دیگر هم متناهی باشند و فعلا هم بحث ما روی بدایت زمان است نه نهایت
زمان.
مجموعه آثار شهید مطهری . ج12، ص: 238
[1] - . مثل «آن» كه یك نقطه فرضی است.