مرحوم آخوند می گوید: جواب این هم واضح است. ما هم قبول داریم كه میل شدید
سرعت بیشتری ایجاد می كند و میل ضعیف سرعت كمتری، ولی آنوقت بحث بر سر
خود میل خواهد بود كه منشأ شدت و ضعف میل چیست؟ این تازه اول بحث است و
خودش باید حل شود؛ چون اینكه «فاعل در ذات خودش اقتضای حركت
غیرمتناهی دارد» به این معناست كه فاعل اقتضا دارد حد اكثر شدت میل را. پس
همان طور كه به محدِّد برای سرعت نیاز داریم، قهرا برای خود میل هم احتیاج به
محدِّد داریم. پس اگرچه میل شدت و ضعف پیدا می كند و شدت و ضعفش هم در
شدت و ضعف سرعت تأثیر دارد، ولی كلام در خود شدت و ضعف میل هم می آید
كه منشأ شدت و ضعف میل چیست. آنگاه لقائل أن یقول
[1]: اگر معاوقی در كار نباشد
میل در نهایت درجه شدت است، و اگر معاوق قوی در كار باشد میل ضعیف است، و
اگر معاوق ضعیف در كار باشد میل، ضعیف تر از عدیم المیل است و قوی تر از
ذی المعاوق القوی. پس مسأله میل هم اصل مشكل را حل نمی كند.
[1] - . معترض هم همین طور می گوید.