اما مرحوم آخوند در اینجا می گوید: درست است، عالم متناهی القوه است ولی به این شرط كه از غیب امداد بعد از امداد به
آن نرسد و اصلا اگر در همین لحظه هم به عالم امداد از غیب نرسد، عالم فانی می شود؛ یعنی نه اینكه عالم یك مقدار ذخیره
دارد و این مقدار ذخیره را صرف می كند بعد تمام می شود، بلكه عالم متناهی القوه است و دائما نیاز به امداد دارد و اگر
امدادی از غیب به عالم نرسد عالم فانی می شود. اینكه ما می گوییم «عالم بدایت ندارد» به این معناست كه از ازل به عالم
امداد می رسد و تا ابد هم این امداد ادامه دارد.
مجموعه آثار شهید مطهری . ج12، ص: 262