حال می گوییم: «آن» به آن معنا كه متفرع بر زمان است
[1]یعنی حدِّ زمان و نقطه
مجموعه آثار شهید مطهری . ج12، ص: 271
مشترك بین دو زمان، ولی دو زمانی كه در واقع و نفس الامر از یكدیگر بریده
نشده اند، بلكه به حسب دو عرض یا به حسب ذهن دو زمانند.
این معنا برای «آن» معنای درستی است؛ چون زمان فی حد ذاته و فی
نفس الامر قابلیت انقسام ذهنی به دو جزء را دارد، قهرا حد مشترك میان دو جزئش
نیز اعتبار نفس الامری دارد. اتفاقا در عالم اموری هست كه آنیّ الوجودند؛ یعنی
اموری هست كه در زمان وجود ندارند، بلكه در حد میان دو قسمت از زمان و در
«آن» وجود دارند.
[1] - . «متفرع بر زمان است» یعنی صفت زمان است، نهایت زمان است.