مسأله اول- كه مسأله ساده ای هم هست- این است كه سرعت و بطؤ در همه
مقولات به یك معناست؛ یعنی همان طور كه در حركت أینی سرعت و بطؤ هست،
در حركت وضعی هم هست؛ شی ء وقتی به دور خودش حركت می كند ممكن است
این حركت كُند باشد و ممكن است تند باشد. سرعت در اینجا با سرعت در حركت
أینی به دو معنی نیست، بلكه به یك معنی است. همچنین سرعت و بطؤ در حركات
كمّی. نموّ یك شی ء، ممكن است سریع باشد و ممكن است بطی ء باشد. در اینجا هم
سرعت به همان معنای «مسافتِ بیشتر را در زمان كمتر طی كردن» است. همچنین
در حركت كیفی. جسمی كه از سفیدی به سیاهی حركت می كند ممكن است این
مجموعه آثار شهید مطهری . ج12، ص: 422
حركت را كند انجام دهد و ممكن است تند انجام دهد. سرعت و بطؤ در اینجا هم به
همان معنایی است كه در جاهای دیگر است.