«قیّم» دو معنا دارد كه هر دو اینجا درست است: یكی نهایت اعتدال، و دیگر همان معنایی كه در
باب قیّم یتیم قصد می كنیم، یعنی آن كه قیمومت می كند. به قیّم چرا می گویند قیّم؟ وقتی كه مثلا
صغیری هست كه خودش به تنهایی نمی تواند مصالح زندگی خودش را اداره كند، یك مقام
بالاتری را كه دلسوز و خیرخواه و داناست به عنوان قیّم او معین می كنند. اینجا «قیّم» یعنی
قیام كننده به مصالح این كودك.
قرآن اینجا می گوید: آیات و مطالب قرآن قیّم شماست، یعنی قیام كرده است برای مصالح
بشریت؛ مصالح بشریت در این نوشته ها مندرج است.