یك سلسله روایات دیگر در این زمینه است كه چگونه است كه افرادی كه چنین توفیقی پیدا
می كنند خداوند متعال اثر نورانیت را در چهره آنها ظاهر می كند. این هم خودش یك حقیقتی
است.
از امام سجاد (سلام اللّه علیه) سؤال كردند: ما بالُ الْمُتَهَجِّدینَ بِاللَّیْلِ مِنْ اَحْسَنِ النّاسِ وَجْها؟
چه می شود شب زنده داران را كه از همه مردم نیكوچهره تر هستند؟ مقصود از «نیكوچهره تر» نه
خوشگلی است كه مثلاً چشم و ابرویشان چگونه است، بلكه یعنی یك چهره تودل بروِ نورانی
جذابی دارند. امام فرمود:
لاَِنَّهُمْ خَلَوْا بِاللّهِ فَكَساهُمُ اللّهُ مِنْ نورِهِ [1]چون اینها با خدای خود توفیق
خلوت پیدا كرده اند، خدا از نور خودش به آنها پوشانیده است.
پیغمبر اكرم فرمود:
اَلرَّكْعَتانِ فی جَوْفِ اللَّیْلِ اَحَبُّ اِلَیَّ مِنَ الدُّنْیا وَ ما فیها [2]دو ركعتِ در دل
شب، برای من از همه دنیا و مافیها بیشتر ارزش دارد، از همه اینها من بیشتر آن را دوست دارم.
مجموعه آثار شهید مطهری . ج28، ص: 51
[1] - . وسائل الشیعه، ج /5ص 276.