غرضم این جهت است كه اینها سنتهایی است كه فعلاً در میان ما متروك است، حالا شكل افسانه
پیدا كرده یعنی این قدر از زندگی ما دور است، در صورتی كه شاید تا صد سال پیش، تا وقتی كه
این سنتهای اروپایی در میان ما نیامده بود كه تا ساعت 2 بعد از نصف شب و به اصطلاح تا بوق
شب بیدار باشند، باز هم متهجد [زیاد بود، ] مخصوصا در ماه رمضان خیلی عجیب بود.
مرحوم آقای یاسری (رضوان اللّه علیه) - كه در همین جلسه گاهی می آمدند- می گفتند من در
جوانی یك سفر پیاده در طول 40 یا 45 روز به مشهد رفتم. یك ماه رمضان در مشهد بودم. از
جمله خاطرات خیلی خوشی كه من داشتم این بود كه یك كسی (متولی باشیِ آستان قدس آن
وقت را نگفت ولی یك مقام بزرگی را در آستانه آن وقت اسم برد) سحرها می آمد در بالا سر
حضرت و مشغول نماز و عبادت و مناجات بود. می گفت این را من فراموش نمی كنم یك عبادتی
داشت، یك گریه ای داشت، یك تضرعی داشت، یك ابتهالی داشت، یك حال خوشی داشت كه
اصلاً آن سفر مشهد برای من تاریخی شد برای اینكه هر شب من می آمدم در كنار این مرد به ظاهر
دولتی، یك نفر كارمند!
مجموعه آثار شهید مطهری . ج28، ص: 58
به هرحال اینها دستورهایی است كه ما در دین مقدس اسلام داریم. حالا از آیات بعد خواهیم
خواند كه جریان چیست.