این جمله در میان كفار قریش موضوع سخن شده بود كه به چه مناسبت عدد 19؟ اولاً مجموع
عدد كم است. این همه مردم اگر بنا بشود كه معذّب باشند نوزده نگهبان به كجا می رسد؟ با
مجموعه آثار شهید مطهری . ج28، ص: 118
خودشان زمزمه می كردند كه اگر نوزده نگهبان باشد، حالا هر چه آنها قوی باشند ما [نیروی ] ده
نفرمان كه به [نیروی ] یك نفر آنها می رسد. وقتی ما صد و نود نفر بشویم بر آنها غلبه می كنیم.
اینچنین فكر می كردند كه جهنم در حكم یك زندان است از قبیل زندانهای بشری و یك عده
نگهبانان از نوع انسان بر آن گماشته شده اند. آن وقت فكر می كردند كه لابد همیشه باید عدد
نگهبانان تناسبی با عدد محبوسها و معذّبها داشته باشد. اگر این جور باشد كه جهنمِ به آن عظمت
فقط نوزده نگهبان داشته باشد، جهنمی هم در دنیا خیلی زیاد است، می زنند در و پیكر را می شكنند
و می روند بیرون، خود آن نگهبانان را هم دست و پایشان را می بندند و خودشان را خلاص
می كنند، كار راحت می شود، این كه چیز مهمی نیست، ترس ندارد. ابوجهل می گفت اینكه ترس
ندارد، خودش می گوید آنجا نوزده نگهبان بیشتر نیستند. نوزده تا كه چیزی نیست. یك نفر از آن
- به قول خراسانیها- داش غلامهای مكه كه خیلی هم قوی بود گفت: من هفده نفرشان را خودم
تنها بس هستم، دو تا دیگر می ماند، آن دو تای دیگر را حالا هر كسی می خواهد [حریف باشد. ]
دیگر اینكه می گفتند: گذشته از اینكه عده نگهبانان كم است، چرا عددْ شكسته است؟ آخر
نوزده برای چه؟ (اگر بهایی ها بشنوند می گویند آنجا حتماً مال ماست؛ چون آنها عدد 9 و 19 و
مانند آن را به خودشان اختصاص می دهند. خوب مال آنها باشد! ) عدد 19 یك عدد شكسته
است. حالا اگر كم است، مثلاً بیست تا باشد. معمولاً عددهای به اصطلاح «عقود» را می گویند؛ مثلاً
می گویند ده تا، پانزده تا، بیست تا، بیست و پنج تا نگهبان. آخر نوزده تا چه عددی است كه
انتخاب شده است؟